مفهوم‌سازي استعاري «خشم» در پيكرۀ زباني و مصوّر (نگاره‌هاي) جنگ در هفت‌خوان رستم

پژوهش حاضر به بررسي مفهوم‌سازي استعاري خشم در يكي از آثار حماسي ارزشمند زبان فارسي بر اساس الگوي شناختي كووچش مي‌پردازد. داده‌هاي اين پژوهش از پيكرۀ كلامي داستان منظوم هفت‌خوان رستم و نيز نگاره‌هاي مرتبط با آن استخراج گرديد. ابتدا، حوزه‌هاي مبدأ به‌كاررفته در متن بر اساس الگوي سه‌گانۀ خشم مشخص شد و سپس ميزان كاربرد استعاره‌هاي كلامي در سطح تصوير، مورد بررسي قرار گرفت. نتايج اين بررسي نشان‌ داد كه اولاً انواع سه‌گانۀ استعاره شامل استعارۀ شاخص آتش، استعاره‌هاي اصلي شامل مفاهيم حيوان/خوي وحشي، جنون، آسيب و بار و نيز استعاره‌هاي عام در پيكرۀ مورد نظر مشاهده ‌شد. همچنين از ميان حوزه‌هاي مبدأ به‌كاررفته، مفاهيم آتش، خوي وحشي و استعارۀ عام «پيروزي بالا است»، استعاره‌هاي مشترك دو سطح كلام و تصوير بودند. در نهايت، بررسي سناريوي نمونۀ اعلاي خشم در پيكرۀ مورد بررسي، فقدان مرحلۀ كنترل خشم را نشان ‌داد كه مي‌تواند بيانگر اين مطلب باشد كه هرچه ميزان و شدّت خشم بيشتر باشد، احتمال وقوع اين مرحله كمتر است.