بررسي علم معاني در غزلهاي شفيعي كدكني

علم معاني از جمله علومي است كه كاربرد هنرمندانه آن در متون نظم جايگاه والايي دارد، هر شاعر يا نويسنده اي بر حسب فراخور مورد نياز خويش از آن براي زيبا سازي و جذب مخاطبان بهره برده است. شفيعي از جمله شاعراني است كه علم معاني را به خوبي و با انسجام كامل در غزلياتش به كار برده و اغراض ثانويه ي هر بخش را به خوبي و با دقت در اشعارش گنجانده است. وي جملات خبري و انشايي را با رعايت موازين دستوري با دقت و بهره گيري از علم معاني در بطن غزلياتش جاي داده است و معاني ثانوي اي را كه مد نظر داشته به خوبي قابل فهم نموده است، استفاده از حصر و قصر در كنار وصل و فصل با زير مجموعه هاي هر كدام، زيبايي غزلياتش را دو چندان نموده است كه در اين پژوهش نگارنده با استفاده از روش تحليلي – توصيفي به استخراج شواهد مثال از باب علم معاني در غزلهاي شاعر مذكور نموده و ضمن توضيحي مختصر در هر باب، آن را براي مخاطبان توضيح و تبيين نموده ايم.