بازخواني و آسيب‌شناسي گونه‌ها و سبك‌هاي مقاتل امام حسين (ع)

يكي از راه‌هاي اطمينان به صحّت يك گزارش تاريخي، نزديكي زماني آن گزارش به واقعه است. فاصله زماني و دخالت حلقه‌هاي واسطه در نقل هر واقعه، ذهنيت‌هاي غيرواقعي، دروغ‌ها و تحريف‌ها را در گزارش وارد مي‌كند. در اين ميان، توجه به گونه‌هاي تأليفي درخصوص عاشورا مي‌تواند عنصري براي نيل به روايت حقيقي عاشورا باشد. اين مقاله تلاش مي‌كند با رويكردي توصيفي ـ تحليلي به انواع نگارش‌ها و سبك شان در اين حوزه بپردازد و با معرفي ويژگي‌هاي هر‌گونه، آفت‌هاي عمده و اصلي اين عرصه را كه سبب برداشتي ناصواب از روايت راستين عاشورا شده، بررسي نمايد. آفت‌هايي نظير تقطيع، برداشت‌هاي ناصواب و فرقه‌گرايانه، بي‌توجّهي به اسناد و مبالغه سبب مي‌شود روش‌ها و شيوه‌هاي اتخاذي در برگرفتن عناصر تأليفي در حوزه مقتل‌نگاري مخدوش شود. بديهي است وقتي مقتل پژوه به نوع و سبك تأليفي مقاتل و آسيب‌هاي آنها توجه كند، مي‌تواند بر اساس آن، به دور از كج انديشي، تحليلي صحيح از واقعه عاشورا ترسيم كند.