تكوينِ هويت اجتماعي در داستان «عطر سنبل، عطر كاج» بر مبناي نظريۀ عمومي طنز كلامي

«عطرِ سنبل، عطرِ كاج»، ترجمۀ فارسي خاطراتِ فيروزه جزايري دوماست كه بر اساس تجربۀ اجتماعي منحصربه فردش به عنوان يك مهاجر ايرانيِ ساكن آمريكا نوشته شده است. در اين پژوهش، مؤلّفه ها و مكانيزمِ طنز داستانِ يادشده بر اساسِ «نظريۀ عمومي طنز كلاميِ» آتاردو بررسي شده است. در اين روش، متغيّرهاي به كار برده شده براي بررسيِ يك روايتِ طنز به شش دستۀ زبان، هدف، موقعيت، شيوۀ روايت، مكانيسمِ منطقي و تقابلِ انگاره تقسيم مي شود. در پژوهشِ حاضر با تكيۀ بر متغيّرِ هدف نشان داده شده كه فيروزه جزايري چگونه با هدف قرار دادن افراد برون گروه و درون گروه به معرفي رفتارهاي مناسب و نامناسبِ اجتماعي كه با آنها مواجه بوده، پرداخته است و به هويتي جديد و انتخابي ميرسد؛ هويتي كه نه او را از ارزش هاي گذشتۀ خود دور و نه او را در فرهنگِ جديد گوشه گير و منزوي كند. طنزِ كلامي جزايري دوما مي تواند موجبِ ايجادِ همبستگيِ گروهي بينِ خوانندگانِ نژادهاي مختلف و به ويژه مخاطبانِ زن شود. به علاوه در روايتِ طنزآميز او، «هدف» در جايگاه بالاتري نسبت به «تقابلِ انگاره» (متغيّرِ ايجادِ خنده) قرار دارد.