شناسايي عوامل مؤثر بر الگوي ارتقاي كيفيت مديريت آموزشگاهي در مدارس ابتدايي

پژوهش حاضر با هدف ارائه الگويي مناسب براي ارتقاي كيفيت مديريت آموزشگاهي در مدارس ابتدايي استان زنجان انجام شد. اين پژوهش با رويكرد تفسيرگرايانه اجتماعي به دنبال بررسي اين مسئله است كه از ديدگاه كارشناسان و صاحب نظران مديريت مدارس و راهبران آموزشي، عوامل، ملاك‌ها و نشانگر‌هاي ارتقاي كيفيت مديريت آموزشگاهي كدامند؟ بر اين اساس، ابتدا حجم نمونه و روش نمونه‌گيري هدفمند و مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته با تعداد 25 نفر از مديران مدارس دورۀ ابتدايي انجام شد؛ سپس ابزار اندازه‌گيري براساس مؤلفه‌هاي شناسايي شده در قالب پرسش‌نامه 107سؤالي طراحي گرديد و روايي صوري و محتوايي آن با استفاده از نظر متخصصان تأييد شد و در نهايت ضريب پايايي(0.95) به دست آمد. داده‌هاي حاصل از منابع يادشده به داده‌هاي متني تبديل شد و از طريق روش زمينه‌اي به مقوله‌بندي داده‌هاي گردآوري شده اقدام گرديد. پس از كدگذاري، باز، كدگذاري محوري و انتخابي انجام شد و بر اين اساس 8 عامل، 26 ملاك و 107 نشانگر به دست آمد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد براي ارائه الگوي مناسب ارتقاي كيفيت مديريت آموزشگاهي مجموعه عوامل 8 گانه (برنامه‌ريزي، آموزش و يادگيري، فعاليت‌هاي پرورشي و فوق برنامه، تربيت بدني و سلامت، مشاركت، برقراي روابط انساني، نظارت و راهنمايي، مديريت امور اداري و مالي)، ملاك‌ها و نشانگر‌ها بايد مورد توجه قرار گيرند.