تاثير يادگيري زبان دوم بر مهارت‌هاي حل مسئله و سبك‌هاي تصميم‌گيري

اين پژوهش با هدف مقايسه مهارت‌هاي حل مسئله و سبك‌هاي تصميم‌گيري در زبان‌آموزان سطح متوسط و پيشرفته زبان دوم (انگليسي، فرانسه، آلماني) با غير زبان‌آموزان انجام شد و با روش علي مقايسه‌اي اجرا گرديد. جامعه آماري پژوهش متشكل از دو گروه بود؛ گروه اول شامل كليه افرادي كه در نيمه اول سال ٩٨، در موسسات آموزش زبان شهر تهران به يادگيري زبان انگليسي، فرانسه، آلماني مشغول بودند و گروه دوم افراد تك‌زبانه (فارسي زبان) ساكن در شهر تهران بود. محدوده سني دو گروه نيز بين 18 تا 40 سال بود. نمونه آماري بعد از حذف پرسش‌نامه‌هاي مخدوش براي هر گروه تعداد 120 نفر درنظر گرفته شد كه به صورت خوشه‌اي چند مرحله‌اي براي هر دو گروه انتخاب شدند. داده‌هاي مورد نياز با استفاده از پرسش‌نامه حل مسئله كسيدي و لانگ (1996) و پرسش‌نامه سبك‌هاي تصميم‌گيري اسكات و بروس (۱۹۹۵) گردآوري شد؛ امّا به دليل نرمال نبودن توزيع داده‌ها از آزمون يو مانويتني براي تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه بين مهارت‌هاي حل مسئله در زبان‌آموزان زبان دوم (انگليسي، فرانسه، آلماني) با غير زبان‌آموزان تفاوت وجود ندارد؛ اما درباره سبك‌هاي تصميم‌گيري، سبك تصميم‌گيري وابسته، در زبان‌آموزان زبان دوم، به طور معناداري پايين‌تر از غير زبان‌آموزان است (P 0.01). درباره مابقي سبك‌ها به دليل بالاتر بودن ميزان معناداري از ميزان 0.05 فرضي، وجود تفاوت رد مي‌شود. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه افرادي كه زبان دوم را ياد گرفته‌اند با قدرت پردازش اطلاعات بالاتر و سرعت يادگيري بيشتر اين توانمندي را دارند كه اطلاعات مربوط به موضوع مورد تصميم‌گيري را دقيق‌تر و سريع‌تر از افرادي كه تنها يك زبان مي‌دانند گردآوري و جمع‌بندي كنند.