مدل سازي اطلاعات ساختمان (BIM)؛ مدلي در جهت بهبود فرآيند طراحي

در حال حاضر در انواع ساختمان‌ها با كاربري‌هاي گوناگون، آنچه در امر طراحي معماري بيشتر به نظر مي‌آيد، تغييرات پس از بهره‌برداري توسط كاربران مي‌باشد كه اين تغييرات از نظر عدم رعايت الزامات طراحي و توجه نكردن به تغييرات ابعاد ديگر آن مانند تأسيسات و ... در مرحله پيش از بهره برداري است. در فرآيند طراحي گاه با تغييري ناگهاني مواجه مي شويم و با توجه به ساختار سنتي روند طراحي، اين تغيير در ابعاد ديگر اعمال نمي‌گردد و در مرحله پس از بهره‌برداري خطاهاي طراحي، خود را نشان مي‌دهند و تغييرات الزام آور مي شود، از اين بُعد مي‌توان ارائه مدلي كه تغييرات طراحي را دنبال كند و در مرحله‌ي پيش از بهره‌برداري به رفع آن‌ها بيانجامد؛ لازم دانست. مدل سازي اطلاعات ساختمان (BIM) با رفع پيچيدگي‌ها، در مراحل طراحي، توليد و ساخت، تغييرات احتمالي را با يكپارچه‌سازي اطلاعات ساختمان در ديگر اجزاي بنا، پيش‌بيني كرده و خطاهاي پس از بهره‌برداري و ساخت را كاهش مي‌دهد. هدف كلي پژوهش حاضر، توسعه‌ي نوعي روش بهبود طراحي معماري در مرحله‌ي پيش از بهره‌برداري است؛ با هدف اثربخشي فاكتورهاي بهبود‌دهنده، با استفاده از مدل اطلاعات ساختمان، طراحي نهايي انجام مي‌گردد. در حقيقت اين الگو فرضيات مورد نياز طراح را در قالب ضعف‌ها، قوت‌ها، تهديدها و فرصت‌ها به منظور كاهش خطاهاي حاضر و بهبود طراحي در آينده ارائه داده و طراح با استفاده از مدل اطلاعات ساختمان فرآيندهاي مرتبط را در قالب نحوه‌ي پاسخگويي فرآيند ساخت به فشارهاي در حال افزايش از جانب پيچيدگي بيشتر، توسعه سريع‌تر و تداوم‌پذيري بهبود يافته در قالب فناوري BIM ترسيم مي‌نمايد؛ زيرا كه فعاليت‌هاي سنتي قادر به پاسخگويي اين فشارها نمي‌باشند. اميد است با فراگير شدن روش مدل اطلاعات ساختمان در عرصه‌ي ساخت و ساز كشور، هزينه‌هاي ساخت و استفاده‌هاي عملكردي بعدي كاهش پيدا كند و عملكرد بهبود‌يافته از خطاهاي احتمالي در پس از بهره برداري بكاهد.