تأثير خودگفتاري انگيزشي آشكار و پنهان بر يادگيري مهارت پرتاب آزاد بسكتبال در بزرگسالان

هدف از اين تحقيق بررسي تأثير خودگفتاري انگيزشي آشكار و پنهان بر يادگيري مهارت پرتاب آزاد بسكتبال در بزرگسالان بود. 60 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي گرگان بر اساس نمره هاي پرتاب آزاد بسكتبال در پيش آزمون به سه گروه مساوي 20 نفره شامل گروه هاي خودگفتاري انگيزشي آشكار، انگيزشي پنهان و كنترل تقسيم شدند. مرحله اكتساب 12جلسه و هر جلسه 30 تكرار پرتاب آزاد بسكتبال بود. گروه خودگفتاري انگيزشي آشكار قبل از هر پرتاب عبارت من مي توانم را با صداي بلند و گروه خودگفتاري انگيزشي پنهان آن را با صداي آهسته تكرار كردند. آزمون يادداري و انتقال به ترتيب 48 و 72 ساعت بعد از آخرين جلسه اكتساب صورت گرفت. از تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر و يك راهه و آزمون تعقيبي LSD جهت تحليل داده ها (P≤0.05) استفاده شد. نتايج نشان داد كه اثر جلسات تمرين(0/01˂P)، اثرگروه (0/01˂P) و اثر متقابل گروه و جلسات تمريني (0/05˂P) معني دار بود. گروه هاي خودگفتاري انگيزشي آشكار و پنهان در مرحله اكتساب، يادداري و انتقال بهتر از گروه كنترل عمل كردند، اما تفاوت معني داري بين دو گروه خودگفتاري انگيزشي آشكار و پنهان يافت نشد(P 0/05). با توجه به نتايج تحقيق ورزشكاران مي توانند جهت يادگيري مهارتي جديد همچون پرتاب آزاد بسكتبال از خودگفتاري انگيزشي به صورت آشكار و پنهان استفاده كنند.