سوءرفتار مراقبين خانوادگي با افراد مبتلا به آلزايمر: يك مطالعه مروري

مقدمه: امروزه در جهان، نظام هاي بهداشتي و درماني با پديده حركت جمعيت به سمت سالمندي مواجه است. آلزايمر، بيماري با ريسك فاكتور اصلي سن، نيز در حال افرايش است. مراقبين خانوادگي با چالش هاي فراواني در بحث مراقبت از اين افراد روبه رو هستند كه آن‌ها را نسبت به انجام سوء رفتار نسبت به فرد مبتلابه آلزايمر مستعدتر مي نمايد. توجه به نياز ها و كيفيت زندگي مراقبين و افراد مبتلابه آلزايمر موضوع مهمي به شمار مي آيد. هدف از اين مطالعه افزايش آگاهي در اين راستا با ارائه عوامل مرتبط و بررسي عوامل پيشگري و بهبود شرايط مي باشد. روش كار: در اين مطالعه مروري، متون به‌صورت نظام مند با استفاده از جستجوي مقالات در پايگاه‌هاي اطلاعاتي انگليسي‌زبان Web of Science، Pubmed، Scopus و پايگاه هاي اطلاعاتي فارسي‌زبان SID و Magiran از ابتدا تا سال 2019 انجام‌شده است. با توجه به معيار هاي ورود و خروج، مقالات انتخاب و وارد پژوهش شدند. يافته‌ها: در مرور نظام مندي كه انجام شد 86 مقاله انتخاب شدند. 17 مقاله حائز شرايط بودند كه وارد پژوهش شدند. يافته هاي اين پژوهش نشان داد در كشورهاي آسيايي به‌صورت كلي سوء رفتار در افراد مبتلابه آلزايمر بين 1.6 و 62.3 درصد، سوء رفتار رواني بين 9.7 و 62.3 درصد و سوء رفتار جسمي بين 1.6 و 18 درصد مي باشد. در كشورهاي غربي سوء رفتار كلي بين 5.4 و 51 درصد، سوء رفتار رواني بين 3.5 و 51 درصد و سوء رفتار فيزيكي بين 1.5 و 20 درصد گزارش‌شده است. در ايجاد سوء رفتار عوامل متفاوتي از سوي مراقب (افزايش بار مراقبتي، افسردگي، اضطراب، سطح اجتماعي و افزايش زمان مراقبت) و نيز عواملي از سوي فرد مراقبت شونده (اختلال رواني، اختلال حافظه و افزايش نياز در ADL) تأثيرگذار مي باشند. نتيجه‌گيري: نتايج به‌دست‌آمده نشان مي دهد با شناخت به موقع اين مسئله حياتي و عوامل مؤثر بر آن و اجراي برنامه هايي در راستاي افزايش توانايي و تاب آوري مراقبين بيماران مبتلابه آلزايمر در برخورد با چالش هاي پيش آمده در هنگام مراقبت و اجراي برنامه هايي براي توان‌بخشي افراد مبتلابه آلزايمر، مي توان گام مهمي در پيشگيري از سوء رفتار و بهبود شرايط برداشت و بدين‌وسيله كيفيت زندگي مراقبين و افراد مبتلابه آلزايمر را بهبود بخشيد. كلمات كليدي: آلزايمر؛ مراقبين خانوادگي؛ سوء رفتار؛ مرور نظام مند مقدمه: امروزه در جهان، نظام هاي بهداشتي و درماني با پديده حركت جمعيت به سمت سالمندي مواجه است. آلزايمر، بيماري با ريسك فاكتور اصلي سن، نيز در حال افرايش است. مراقبين خانوادگي با چالش هاي فراواني در بحث مراقبت از اين افراد روبه رو هستند كه آن‌ها را نسبت به انجام سوء رفتار نسبت به فرد مبتلابه آلزايمر مستعدتر مي نمايد. توجه به نياز ها و كيفيت زندگي مراقبين و افراد مبتلابه آلزايمر موضوع مهمي به شمار مي آيد. هدف از اين مطالعه افزايش آگاهي در اين راستا با ارائه عوامل مرتبط و بررسي عوامل پيشگري و بهبود شرايط مي باشد. روش كار: در اين مطالعه مروري، متون به‌صورت نظام مند با استفاده از جستجوي مقالات در پايگاه‌هاي اطلاعاتي انگليسي‌زبان Web of Science، Pubmed، Scopus و پايگاه هاي اطلاعاتي فارسي‌زبان SID و Magiran از ابتدا تا سال 2019 انجام‌شده است. با توجه به معيار هاي ورود و خروج، مقالات انتخاب و وارد پژوهش شدند. يافته‌ها: در مرور نظام مندي كه انجام شد 86 مقاله انتخاب شدند. 17 مقاله حائز شرايط بودند كه وارد پژوهش شدند. يافته هاي اين پژوهش نشان داد در كشورهاي آسيايي به‌صورت كلي سوء رفتار در افراد مبتلابه آلزايمر بين 1.6 و 62.3 درصد، سوء رفتار رواني بين 9.7 و 62.3 درصد و سوء رفتار جسمي بين 1.6 و 18 درصد مي باشد. در كشورهاي غربي سوء رفتار كلي بين 5.4 و 51 درصد، سوء رفتار رواني بين 3.5 و 51 درصد و سوء رفتار فيزيكي بين 1.5 و 20 درصد گزارش‌شده است. در ايجاد سوء رفتار عوامل متفاوتي از سوي مراقب (افزايش بار مراقبتي، افسردگي، اضطراب، سطح اجتماعي و افزايش زمان مراقبت) و نيز عواملي از سوي فرد مراقبت شونده (اختلال رواني، اختلال حافظه و افزايش نياز در ADL) تأثيرگذار مي باشند. نتيجه‌گيري: نتايج به‌دست‌آمده نشان مي دهد با شناخت به موقع اين مسئله حياتي و عوامل مؤثر بر آن و اجراي برنامه هايي در راستاي افزايش توانايي و تاب آوري مراقبين بيماران مبتلابه آلزايمر در برخورد با چالش هاي پيش آمده در هنگام مراقبت و اجراي برنامه هايي براي توان‌بخشي افراد مبتلابه آلزايمر، مي توان گام مهمي در پيشگيري از سوء رفتار و بهبود شرايط برداشت و بدين‌وسيله كيفيت زندگي مراقبين و افراد مبتلابه آلزايمر را بهبود بخشيد.