چالش هاي اورژانس پيش بيمارستاني مشهد (مطالعه كيفي)

زمينه و هدف: اورژانس پيش بيمارستاني به عنوان نخستين خط مراقبت و درمان در برخورد با بيماران اورژانس خارج بيمارستاني، از اهميت قابل توجهي در سيستم مراقبت بهداشتي درماني برخوردار است. برنامه ريزي در خصوص يافتن نقاط ضعف و قوت و بهبود كيفيت اورژانس پيش بيمارستاني از طريق بررسي مشكلات اين بخش ها امري مهم و ارزشمند تلقي مي شود. مطالعه حاضر با هدف تبيين چالش هاي پايگاه هاي شهري اورژانس 115 مشهد انجام شد. مواد و روش ها: با رويكرد كيفي چهارده نفر از پرسنل پايگاه هاي اورژانس پيش بيمارستاني شهر مشهد به روش نمونه گيري مبتني بر هدف، مورد مصاحبه نيمه ساختار يافته قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحليل محتواي مرسوم گرينهيم و لاندمن(2004) و با نرم افزار ATLAS.ti مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت. نتايج: با تجزيه و تحليل داده ها، سه درون مايه ي اصلي چالش هاي مربوط به منابع انساني (ويژگي هاي فردي نيروي انساني، نا رضايتي كاركنان) ، چالش هاي سازماني (چالشهاي ساختاري، كمبود نجهيزات و كمبود نيروي انساني) و چالش هاي اجتماعي فرهنگي ( چالشهاي محيطي اجتماعي و چالشهاي فرهنگي) استخراج شد. نتيجه گيري: نارضايتي پرسنل، چالشهاي ساختاري، كمبود تجهيزات، كمبود نيروي انساني و چالشهاي اجتماعي ndash; فرهنگي از مهمترين چالش هاي سيستم اورژانس پيش بيمارستاني بود. استقلال سازماني، ايجاد رديف سازماني، اصلاح قوانين و مقررات اداري در ارتباط با محدوده خدمات قابل ارائه توسط پرسنل فوريت ها، توجه به امكانات رفاهي و همكاري و مشاركت ساير سازمان ها نظير صدا و سيما و راهنمايي و رانندگي در جهت ارتقاء خدمات اورژانس پيش بيمارستاني در سطح جامعه مي تواند در كاهش چالش هاي موجود در بخشهاي اورژانس بيمارستاني موثر باشد