تأثير سن جاده در شناسايي گروه گونه هاي بوم شناختي و عوامل محيطي مؤثر بر آنها درجنگل هاي غرب استان گيلان

جاده هاي جنگلي مي توانند تغييرات اقليمي در مقياس كوچك ايجاد نمايند. اين تغييرات با تغيير سن جاده و در شرايط توپوگرافيك مي تواند متفاوت باشد. اين مطالعه با هدف شناخت گروه گونه هاي بوم شناختي گياهي و روابط بين پوشش گياهي با عوامل محيطي با توجه به سن جاده جنگلي مي باشد. مطالعه در سري هاي سه گانه ناو در جنگل هاي حوزه 7 شمال كشور انجام شد. براي رسيدن به اهداف مطالعه 140 قطعه نمونه مستطيل شكل 150 متر مربعي با سنين مختلف و شرايط توپوگرافيك متفاوت برداشت شد. اطلاعات مربوط به پوشش درختي و درختچه اي، زادآوري و علفي با شيب و جهت پلات ها، سن جاده و ارتفاع منطقه، همچنين ميزان نور، دما و رطوبت در مركز پلات ها برداشت شد. براي بررسي الگوي پراكنش گروه هاي بوم شناختي از روش رسته بندي غير محدود و طبقه بندي گروه هاي بوم شناختي با تجزيه و تحليل گونه هاي شاخص دو طرفه (TWINSPAN) و گراديان CCA استفاده شد. از نرم افزار Excel و PC-ORD براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. نتايج تحليل گونه هاي شاخص نشان داد از 72 گونه ي گياهي، فقط 52 گونه به عنوان گونه هاي شاخص هستند كه به عنوان گونه هاي معرف جوامع گياهي راش در حاشيۀ جاده ها معرفي شدند. در اين تحقيق جاده هاي تازه ساخت ( 10 سال) در دو گروه گونه دوم و چهارم بوم شناختي، جاده هايي با سنين متوسط (10-20 سال) در گروه گونۀ سوم بوم شناختي و جاده هاي قديمي (بيشتر از 20 سال) در گروه گونۀ اول بوم شناختي قرار گرفتند. نتايج تحليل MRPP (پاسخ چندگانه جايگشت) نشان داد كه گروه هاي بوم شناختي از هم فاصله بيشتري دارند. در بين گروه هاي بوم شناختي فراواني و حضور يا عدم حضور گونه ها با متغيرهاي محيطي در همه قطعات نمونه يكسان نيست. نتايج نهايي نشان داد كه سن جاده نه تنها در تعيين گروه گونه هاي بوم شناختي بلكه در شناخت گونه هاي شاخص در سطح منطقه و بهبود نتايج رسته بندي گروه گونه هاي گياهي در جاده هاي چند سال ساخت تأثير دارد.