تعيين روش نمونه برداري مناسب جهت برآورد تراكم و سطح تاج‌پوشش درختان زوال يافته بلوط ايراني (.Quercus brantii Lindl) در منطقه حفاظت شده ديناركوه ايلام

پديده زوال بلوط به عنوان يكي از مهم ترين معضلات جنگل هاي زاگرس، نيازمند تدابير مديريتي مناسب است تا موجب كاهش خشكيدگي درختان و اثرات ناشي از آن شود. دستيابي به آمار دقيق براي مديريت بهينه اين جنگل ها از اهميت زيادي برخوردار است. اين مطالعه با هدف تعيين روش مناسب نمونه برداري به منظور برآورد تراكم و سطح تاج پوشش درختان زوال يافته بلوط ايراني انجام شد. در ابتدا محدوده اي 100 هكتاري در منطقه حفاظت شده ديناركوه ايلام انتخاب و در آن تعداد در هكتار، مختصات جغرافيايي و سطح تاج پوشش درختان زوال يافته بوسيله آماربرداري 100 درصد اندازه گيري شد. سپس نقشه رقومي جايگاه تمامي پايه ها در منطقه تهيه شد. به منظور ارزيابي روش مناسب نمونه برداري با شدت ثابت سه درصد تعداد 30 قطعه نمونه 10 آري با استفاده از روش هاي نمونه برداري خوشه اي انطباقي، تصادفي منظم و تصادفي ساده بر روي نقشه پياده و اطلاعات مورد نظر اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه روش خوشه اي انطباقي در برآورد تعداد در هكتار و سطح تاج پوشش درختان زوال يافته با توجه به ميزان صحت نسبت به روش هاي متداول منظم تصادفي و تصادفي ساده از كارايي بيشتري برخوردار است (5 و 4/76 درصد خطا به ترتيب براي برآورد تراكم و سطح تاج پوشش). از آن جايي كه روش نمونه برداري خوشه اي انطباقي از روش هاي مناسب نمونه برداري درجمعيت هاي خوشه اي مي باشند مي توان نتيجه گيري كرد كه پراكنش درختان بلوط زوال يافته از الگوي كپه اي تبعيت مي كند از اين رو روشنمونه برداري خوشه اي به عنوان يك روش نمونه برداري مناسب در برآورد درختان بلوط زوال يافته در جنگل هاي زاگرس معرفي مي گردد.