تحليل جريان‌هاي مهاجرت به مناطق ۲۲‌گانه‌ي شهر تهران

موقعيت سياسي شهر تهران موجب شده است اين شهر طي دهه هاي گذشته به مركز تجاري، صنعتي، اداري، آموزشي و نظامي ايران تبديل شود. چنين وضعيتي سبب ايجاد موج هاي مهاجرتي و جابه جايي جمعيت از سرتاسر نقاط كشور به مقصد اين شهر شده است. جهت شناخت وضعيت جمعيت مهاجر شهر تهران، در اين مقاله با استفاده از داده هاي سرشماري هاي ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰ به مهاجران طول عمر و جمعيت شناور شهر تهران اشاره شده است و جمعيت مهاجر آن از لحاظ مبدأ و ويژگي هاي مهاجرت شان به تفكيك مناطق ۲۲گانه شهرداري مطالعه شده است. بعد از عامل پيروي از خانوار كه مهم ترين دليل مهاجرت به شهر تهران است، عامل هاي اشتغال، دستيابي به مسكن مناسب، تحصيل و انجام خدمت وظيفه از علت هاي مهم مهاجرت به شهر تهران است. با درنظر گرفتن استان هاي مبدأ مهاجران و علل مهاجرت به شهر تهران، مناطق شهرداري ۴، ۵، ۶ و ۱۵ در مقايسه با ساير مناطق، مهم و قابل توجه تشخيص داده شده است. در كنترل، مديريت و برنامه ريزي مهاجران و جمعيت شناور مناطق مختلف شهر تهران، يك سري برنامه هاي سياستي مستقيم و غير مستقيم منعطف، موقعيتي و مشاركتي را مي توان اعمال نمود.