برآورد فرصت شغلي در ايران

از آن جا كه آمارهاي مربوط به ساختار نيروي كار، يكي از مهم ترين نيازهاي برنامه ريزان و تصميم گيران در حوزه بازار كار است و يكي از موضوعات مطرح در اين زمينه عدم تطابق افراد بيكار و فرصت هاي شغلي در كشور است، لذا بررسي رابطه ي كارفرمايان به عنوان متقاضيان نيروي كار و جويندگان كار به عنوان عرضه كنندگان نيروي كار كه دو عامل مهم و تعيين كننده در بازار كار محسوب مي شوند، ضروري است. به دليل عدم تطابق تعداد افراد بيكار و فرصت هاي شغلي، بررسي وضعيت بازار كار ايران و براورد فرصت هاي شغلي به منظور تعيين ساز و كار ارتباط بين كارفرمايان و جويندگان كار در جذب نيرو و اشتغال افراد و تعيين سياست ها و اقدامات كلان بر اين ساز و كار، بسيار ضروري است و مبنايي براي ارزيابي و تحليل سياست هاي اقتصادي كشور خواهد بود. روش هاي مختلفي از جمله استفاده از اطلاعات شاغلين تحت پوشش بيمه ها و تحليل فايل داده هاي بيمه هاي تأمين اجتماعي و ساير بيمه ها، استفاده از پايگاه هاي داده هاي طولي واحدهاي كسب و كار و تحليل آن، اضافه كردن چند پرسش در پرسش نامه هاي كارگاهي به منظور براورد فرصت شغلي و در نهايت استفاده از آمارهاي جريان نيروي كار از جمله روش ها و پايگاه هاي اطلاعاتي مناسب براي براورد فرصت شغلي است. در اين مقاله ضمن بررسي مطالعه هاي تطبيقي در كشورهاي مختلف، به معرفي روش هاي مختلف براورد فرصت شغلي از منظر عرضه و تقاضاي نيروي كار پرداخته خواهد شد. همچنين با استفاده از داده هاي طرح آمارگيري نيروي كار مركز آمار ايران طي سال هاي ۱۳۸۴-۱۳۹۳و آمارگيري كارگاه هاي صنعتي ۱۰ كاركن و بيش تر مركز آمار ايران، به براورد فرصت شغلي پرداخته شده است.