ارزشيابي برنامه آموزش درمانگاهي بر اساس الگوي ارزشيابي مبتني بر مشاركت كنندگان علوم پزشكي كاشان (۱۳۹۷)

مقدمه: فعاليت ‌هاي حرفه ‌اي پزشكان به طور عمده، متمركز در درمانگاه‌ ها مي‌باشد و توجه آموزش پزشكي به ارتقاي كيفيت آموزش درمانگاهي معطوف گرديده است. بهبود آموزش درمانگاهي علاوه بر ارتقاي مهارت ‌هاي باليني، به توسعه مهارت هاي دانشجويان در برقراري ارتباط با بيمار، نگرش حرفه اي و همدلي كمك مي كند. اين پژوهش به منظور ارزشيابي برنامه آموزش درمانگاهي بر اساس الگوي ارزشيابي مبتني بر مشاركت‌ كنندگان در (1397) انجام شد.روش كار: اين بررسي به صورت مقطعي و با مشاركت 111 نفر از دستياران، كارورزان، پزشكان هيأت‌ علمي‌ و غير هيأت ‌علمي‌ در بيمارستان شهيد بهشتي كاشان انجام شد. نظر مشاركت ‌كنندگان با استفاده از پرسشنامه براي بررسي كيفيت آموزش درمانگاهي شامل: سه بعد كيفيت خدمات آموزشي، فضاي فيزيكي و محيط درمانگاه، و بازخورد فراگيران از وضعيت درمانگاه جمع‌ آوري شد كه پايايي آن با استفاده از شاخص همساني دروني (95/ =r) محاسبه گشت. در اين تحقيق از آمار توصيفي استنباطي براي تحليل داده‌ها استفاده شد.يافته‌ها: ديدگاه بيشتر كارورزان (%84/5) و دستياران (%45/4) نسبت به كيفيت موجود آموزش درمانگاهي منفي بود در صورتي كه ديدگاه بيشتر اساتيد (%66/7) و پزشكان (%38/5) به آن مثبت بود. ديدگاه بيشتر مشاركت‌كنندگان در مورد مناسب نبودن وضعيت فيزيكي همسو بود. به طور كلي از نظر سطح كيفيت در سه بعد برنامه آموزش درمانگاهي در ديدگاه مشاركت‌ كنندگان تفاوت‌هايي وجود داشت.نتيجه‌گيري: ديدگاه كلي مشاركت ‌كنندگان در مورد وضعيت موجود آموزش درمانگاهي به ويژه ديدگاه فراگيران منفي بود كه مي‌تواند به دلايل امكان كم فعاليت مستقل، نبود نظارت فعال اساتيد، نبود آموزش نسخه‌ نويسي و تشخيص‌ هاي افتراقي و فضاي فيزيكي نامطلوب باشد.