تبيين تجربيات پرستاران و پزشكان نسبت به خود مراقبتي اخلاقي، در زمينه ي ارتباط حرفه اي آنان با يكديگر، بر اساس پژوهشي پديدار شناسي

مقدمه: ارتباط پزشك و پرستار شامل تعامل متقابل در امر مراقبت از بيمار براي دستيابي به يك هدف درماني است. وجود ارتباطات حرفه اي بين پرستاران و پزشكان امري اجتناب ناپذير مي باشد. مراقبت معنوي و اخلاقي در تمام حرفه ها امري ضروري است. روابط حرفه اي مطلوب موجب بهبود مراقبت هاي بهداشتي و كسب موفقيت پزشكان و پرستاران مي گردد. اين پژوهش با هدف تبيين تجربيات پرستاران و پزشكان از خود مراقبتي اخلاقي در ارتباط حرفه ‌اي آنان با يكديگر انجام شد.روش كار: اين تحقيق با رويكرد كيفي و از نوع پديدارشناسي توصيفي است كه در سال 1393 انجام شد. در مجموع 15 شركت كننده از پرستاران و پزشكان طبق نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. پس از كسب رضايت آگاهانه از آنان، داده ها با استفاده از مصاحبه هاي نيمه ساختارمند جمع آوري گرديدند. مصاحبه ‌ها تا رسيدن به مرحله اشباع ادامه يافت.تمام مصاحبه ها، ضبط و روي كاغذ بازنويسي و مرور شدند. از روش كلايزي براي تجزيه و تحليل داده ‌ها استفاده گرديد و درون مايه ها استخراج شدند.يافته ها: با آناليز مستمر داده ها و تجزيه و تحليل دست نوشته هاي حاصل از مصاحبه ها، تعداد 337 كد، 24 مضمون اوليه و 5 مضمون اصلي پديدار شد كه يكي از اين درون مايه ها، خودمراقبتي اخلاقي بود. بر اساس اين مضمون، ارتباط بين پزشكان و پرستاران توصيف گرديد.نتيجه گيري: براساس تجربيات زيستي پرستاران و پزشكان از درك خود مراقبتي اخلاقي در ارتباط حرفه اي مي توان گفت: ارتباط حرفه اي بين پزشك و پرستار پديده ايست كه با درك خودمراقبتي اخلاقينمايان مي شود و براي ارتقاي كيفيت مراقبت و درمان بيماران و رضايت شغلي پرستاران و پزشكان لازم و ضروري است.مقدمه: ارتباط پزشك و پرستار شامل تعامل متقابل در امر مراقبت از بيمار براي دستيابي به يك هدف درماني است. وجود ارتباطات حرفه اي بين پرستاران و پزشكان امري اجتناب ناپذير مي باشد. مراقبت معنوي و اخلاقي در تمام حرفه ها امري ضروري است. روابط حرفه اي مطلوب موجب بهبود مراقبت هاي بهداشتي و كسب موفقيت پزشكان و پرستاران مي گردد. اين پژوهش با هدف تبيين تجربيات پرستاران و پزشكان از خود مراقبتي اخلاقي در ارتباط حرفه ‌اي آنان با يكديگر انجام شد.روش كار: اين تحقيق با رويكرد كيفي و از نوع پديدارشناسي توصيفي است كه در سال 1393 انجام شد. در مجموع 15 شركت كننده از پرستاران و پزشكان طبق نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. پس از كسب رضايت آگاهانه از آنان، داده ها با استفاده از مصاحبه هاي نيمه ساختارمند جمع آوري گرديدند. مصاحبه ‌ها تا رسيدن به مرحله اشباع ادامه يافت.تمام مصاحبه ها، ضبط و روي كاغذ بازنويسي و مرور شدند. از روش كلايزي براي تجزيه و تحليل داده‌ ها استفاده گرديد و درون مايه ها استخراج شدند.يافته ها: با آناليز مستمر داده ها و تجزيه و تحليل دست نوشته هاي حاصل از مصاحبه ها، تعداد 337 كد، 24 مضمون اوليه و 5 مضمون اصلي پديدار شد كه يكي از اين درون مايه ها، خودمراقبتي اخلاقي بود. بر اساس اين مضمون، ارتباط بين پزشكان و پرستاران توصيف گرديد.نتيجه گيري: براساس تجربيات زيستي پرستاران و پزشكان از درك خود مراقبتي اخلاقي در ارتباط حرفه اي مي توان گفت: ارتباط حرفه اي بين پزشك و پرستار پديده ايست كه با درك خودمراقبتي اخلاقي نمايان مي شود و براي ارتقاي كيفيت مراقبت و درمان بيماران و رضايت شغلي پرستاران و پزشكان لازم و ضروري است.