تبيين سياست خارجي دولت اعتدال از منظر تحليل گفتمان

گفتمان هر دولتي، نظام معنايي حاكم بر ساختار دولت را مشخص مي­كند كه براساس آن، شاهد اتخاذ راهبردها و سياست­هاي كلي سياست خارجي از سوي دولت حاكم هستيم. در چهار دهه حيات نظام جمهوري اسلامي، شاهد حضور گفتمان هاي متفاوتي بر سياست خارجي ايران هستيم. گفتمان هايي كه بر ساختار تدوين و تصميم گيري ايران در عرصه داخلي و بين المللي موثر بوده و راهبردهاي متفاوتي را براي سياست خارجي جمهوري اسلامي به ارمغان داشته است. در شكل گيري اين گفتمان ها، نقش روساي جمهور قابل توجه است؛ روسايي كه با اتخاذ و باور به گفتماني، نظام معنايي خاصي را براي دولت خود تعريف مي كنند و در راستاي آن استراتژي و سياست خارجي كشور را تدوبن و عملياتي مي نمايند. از همين رو در پژوهش حاضر در تلاش هستيم كه گفتمان دولت روحاني و تاثير آن بر سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران را با كمك چارچوب فكري جيمز روزنا (طرح پيوستگي) بررسي نماييم. خواهيم گفت كه تغيير گقتمان عدالت محور دولت احمدي نژاد به گفتمان اعتدال دولت روحاني و اتخاذ سياست مبتني بر آرمان­خواهي واقع بينانه، تفاهم و تعامل را سرلوحه رفتار و گفتار دستگاه ديپلماسي ايران كرده و بهبود روابط در چارچوب بازي برد-برد را با ديگر دولت ها براي سياست خارجي ايران بدنبال داشته است.