منادي رئاليسم انقلابي در عصر مشروطه

مكتب رئاليسم يكي از بنياديترين مكاتب هنري است كه در اواسط قرن نوزدهم در فرانسه ظهوركرد و به سرعت گسترشيافت. پرهيز از تخيّل و الهامهاي دروني رمانتيكها و پرداختن به واقعيتهاي عالم بيرون از اساسيترين اصول اين مكتب بود كه شاعران، نويسندگان و هنرمندان را بهسويخويشكشاند. در ايران نيز همگام با حركتهاي مشروطهخواهان، شاعران و نويسندگان به مسائل اجتماعي و انحطاط و عقبماندگي كشور، توجه نشان دادند. عصر مشروطه را بايد نقطه عطفي در ورود شعر به حوزۀ زندگي مردم و مسائل جامعه و متمايل شدن آن به واقعگرايي دانست. از ميان شاعران اين دوره، فرّخي يزدي با گرايش شديد به آزاديخواهي وحمايت از كارگران وكشاورزان، به اوضاع كشور توجه نشان داد. هدف اين پژوهش نخست؛ معرفي عناصر اصلي رئاليسيم در اشعار فرّخي يزدي و سرانجام؛ تحليل اشعار فرّخي برمبناي اصول و قواعد آن مكتب است.