بررسي تطبيقي آموزه هاي ديني در شعر ابي العتاهيه و ناصر خسرو قبادياني

يكي از بنيادي ترين مسائل جوامع بشري مسأله ي تربيت صحيح و ارائه ي برنامه هاي آموزشي به افراد آن است تا زمينه هاي سياست هاي توسعه ي همه جانبه ي جوامع متوقف نشود. امروزه روند ارتقا و انتشار فرهنگ ديني در كشورهاي اسلامي به شدت متأثر از فرهنگ بيگانه است و دين كه يكي از الزامات حيات انساني است به بهانه ي تجدد در آستانه ي اضمحلال است، پس در جامعه ي اسلامي بايد منابع ديني از جمله قرآن كريم ، كتب روايي و آثاري از اين دست به شدت مورد اهتمام مجريان و متصديان فرهنگي جوامع قرار گيرند. از ديرباز آموزه ها و تعاليم ارزش بخش قرآني و روايي با نوآوري هاي خاص شاعران و نويسندگان به قلمرو ادبيات ديني راه يافته و از قدرت تعليمي والايي جهت ارائه ي الگوهاي سبك زندگي اسلامي برخورداراست. يكي از اين شعراي بزرگ ابي العتاهيه شاعر عصر عباسي است كه در سرايش اشعار خردورزانه از تبحري خاص برخوردار است . ناصر خسرو شاعر و سفرنامه نويس عهد غزنوي نيز در سرودن اين گونه اشعار از مهارتي بيبديل بهره ميبرده است. هدف ما در اين پژوهش تحليلي- توصيفي بررسي ارزنده ترين و متعالي ترين اصول اخلاق اسلامي در آيينه ي شعر ابي العتاهيه و ناصر خسرو قبادياني است.