تحليل تاريخي روند نهادسازي در حوزه سياست گذاري علم و فناوري ايران

اين پژوهش به تحليل نهادسازي هايي كه براي سياست گذاري علم و فناوري در جمهوري اسلامي ايران از دوران پهلوي(پهلوي اول و دوم) تا كنون انجام شده است پرداخته است. نهاد هايي كه در طول اين دوره ايجاد شده اند و وظايف و اختيارات آنها به طور خلاصه ذكر شده اند و رويكرد ها يي از جمله نوسازي و مدرنيزاسيون در دوران پهلوي ها ، باز تعريف ارزش ها و ارزش آفريني هاي مبتني بر شاخص هاي اسلامي در دوره بعد از انقلاب 1357، كه منشاء نهاد سازي هاي دوران مربوط به خود بوده اند، با استفاده از روش تاريخي(شرايط محيطي حاكم)و گروه كانوني، اين روند مورد تحليل قرار گرفته ودر بخش پاياني نيز در قالب نتيجه گيري، توصيه هاي سياستي كه از اين تحليل بدست آمده است از قبيل ادغام بعضي از نهاد ها، تعيين مكانيزم وحدت عين تكثرنهاد هاي سياست گذار و مجري، هماهنگي استراتژيك عمودي و افقي بين برنامه و اسناد كلان اين حوزه و نهايتاً پيشنهادهاي كاربردي و پيشنهادهايي براي پژوهش هاي آتي ارائه شده است.

This study analyzes the institutions that have been used for science and technology policy in the Islamic Republic of Iran since the Pahlavi era (first and second Pahlavi) until now.