سياست خارجي تركيه درقبال تحولات اخير سوريه

تركيه و سوريه از گذشته روابط سياسي زيادي باهم داشته ­اند. اما بعد از جنگ جهاني دوم روابط دوكشور به دليل وجود اختلافات مهم ازهم فاصله زيادي گرفت. دولتهاي سوريه و تركيه در قرن بيستم ميلادي سه دليل مهم براي اختلاف و درگيري داشتند. اول ادعاي حمايت سوريه از كردهاي مخالف دولت تركيه، دوم چگونگي استفاده از منابع آب منطقه كه از تركيه سرچشمه مي‌گيرند و پس از عبور از سوريه وارد عراق مي‌شوند و سوم مساله حق حاكميت بر استاني كه تركيه آن را هاتاي و سوريه آن را اسكندرون مي‌نامد. اما از سال 2002 به بعديعني با روي كار آمدن حزب عدالت وتوسعه در تركيه، سياست خارجي تركيه دستخوش تغييرات اساسي شد. و برمبناي اصلي صلح درداخل وصلح درخارج و به حداقل رساندن مشكلات با همسايگان به سمت ارتباط بيشتربا همسايگان ازجمله سوريه پيش رفت. تا جايي كه تركيه درابتدا درقبال ناآرامي­هاي سوريه نقش ميانجي گري داشت. اما باگذشت زمان اين ميانجي­گري جاي خود را به دخالت آشكار وحمايت ازمخالفان دولت سوريه براي سرنگوني دولت بشار اسد تغيير مسير داد. اين مقاله درصدد بررسي سياست خارجي تركيه بر تحولات داخلي سوريه باتكيه برنظريه سازه انگاري مي­باشد. به نظر مي­رسد نگراني تركيه ازآينده رژيم سياسي سوريه،كسب حمايت غرب درمساله ورود تركيه به اتحاديه اروپا وكسب منافع سياسي بيشتر درقبال سوريه ودرآخر تضعيف هرچه بيشتر كردهاي استقلال طلب درمرزهاي دوكشور باعث اتخاذ چنين تصميمي درسياست خارجي تركيه شده است.