پديد آورندگان :
ساسانپور، فرزانه دانشگاه خوارزمي - گروه جغرافيا و برنامه ريزي شهري، تهران، ايران , صديق، محمد دانشگاه مازندران، مازندران، ايران , صديق، مهدي دانشگاه خوارزمي، تهران، ايران , آزادي قطار، سعيد دانشگاه تربيت مدرس، تهران ، ايران
چكيده فارسي :
اين پژوهش باهدف اصلي ارزيابي دسترسي عيني به ايستگاه هاي
حمل و نقل عمومي در كلان شهر تهران انجام گرديد. روش تحقيق
كمي و تحليلي بوده و از نرم افزار Arc Gis و Extension
Network Analyst در تحليل ابعاد عيني استفاده گرديد.
نتايج حاصل از شعاع دسترسي بر مبناي شبكه معابر براي
ايستگاه هاي مترو و اتوبوس تندور 800 متر و اتوبوس عادي
400 متر نشان ميدهد باوجوداينكه ايستگاه هاي حمل و نقل
عمومي حدود 50 درصد از مساحت شهر را پوشش مي دهند ولي
بيش از 71 درصد جمعيت را در فواصل مذكور پوشش ميدهند.
همچنين نتايج حاكي از اين است كه تفاوت زيادي بين مناطق
مختلف شهر در دسترسي به حمل و نقل عمومي وجود دارد
به طوريكه ازنظر مساحت تحت پوشش مناطق ( 11 ، 12 و 8 )
با بيش از 89 درصد پوشش و مناطق ( 22 ، 21 و 9) با كمتر از 27
درصد پوشش به ترتيب بالاترين وپايين ترين و ازنظر جمعيت
تحت پوشش مناطق ( 11 ، 8 و 12 )با بيش از 89 درصد پوشش
و مناطق ( 9و 1) با كمتر از 50 درصد پوشش به ترتيب بيشترين
وكمترين جمعيت داراي دسترسي را به ايستگاه هاي حمل و نقل
عمومي دارند. در كل مناطق واقع در پهنه مركزي شهر تهران
وضعيت مناسبي نسبت به مناطق حاشيه اي در دسترسي به
حمل ونقل عمومي به خصوص مترو و اتوبوس تندرو رو دارند.
از اين رو در طرح هاي توسعه حمل ونقل عمومي بايد مناطق
حاشيه اي در اولويت قرار گيرند.
چكيده لاتين :
This study was conducted with the main goal of evaluating objective access to public transport stations in Tehran. The research method is quantitative and analytical. Arc Gis software and Network Analysis Extension was used to analysis technical dimentions. The results shows the access area based on the street network, 800 meters for metro and BRT stations, and 400 meters for the bus, although, public transportation stations cover about 50 percent of the city’s area, but they covers more than 71 percent of the population at the intervals. Also, the results indicate that there is a large difference between the different zones of the city in terms of access to public transportation. In terms of covered area, zones of (11, 12 and 8) with more than 89 percent of coverage, and zones (22, 21 and 9) with less than 27 percent of coverage, are the highest and lowest, and for the covered population, the zones of (11, 8 and 12) with more than 89% coverage, and zones (9 and 1) with less than 40% of coverage, respectively, are the highest and the lowest available population to public transport stations. In general, the areas located in the central area of Tehran have a favorable situation relative to the peripheral regions in terms of access to public transportation, especially the subway and the BRT. Hence, in the context of public transport development projects, priority should be given to peripheral areas.
