انتخاب الگوهاي معماري ميان افزا مناسب در بافت تاريخي با تمركز بر خوانش ويژگي هاي كالبدي- فضايي

selec‎t the infill Architectural patterns, for historical Texture, with a focus on, physical-spatial features Case study: site of Qurkhaneh in Tehran

يكي از راهكارهاي مهم براي بازگرداندن سرزندگي به بافت هاي تاريخي، وجود بناهاي ميان افزا در دل اين بافت هاست. چراكه همنشيني تازه اي ميان عناصر موجود و بناهاي ميان افزا شكل مي گيرد . از آنجا كه آنها به لحاظ دوره ي زماني ساخت، هم دوره ي ساير بناهاي پيرامون نيستند ، طبعا تاثير و تاثري ميان دانه هاي موجود و ساخت وسازهاي ميان افزا وجود دارد كه محل بروز چالش هايي است. د ر نتيجه انتخاب مناسب الگوهاي معماري ميان افزا موجب مداخله اي موفق تر مي گردد . در اين ميان ويژگي هاي كالبد ي-فضايي بافت موجود ، تاثير زيادي د ر انتخاب الگوها دارد . در نتيجه اين پرسش به وجود مي آيد كه بهترين راهكار براي طراحي بناي ميان افزا، با توجه به ويژگي هاي كالبدي-فضايي موجود در منطقه، كدام است؟ در اين نوشتار براي پاسخ به اين سوال با بررسي ويژگي هاي كالبدي-فضايي بافت تاريخي از طريق دسته بند ي مطالعات پيشين و مصاحبه با متخصصان سعي د ر شناسايي الگوهاي معماري ميان افزا متناسب با بافت تاريخي شده است. سپس با استفاده از نرم افزار سوپر دسيژن به ارزيابي مشخصه هاي كالبدي-فضايي پرداخته و بررسي آنها در نمونه مطالعاتي بافت تاريخي سايت قورخانه واقع در منطقه 12 شهرداري تهران، با تكيه بر فن SWOT انجام شده است. در اين مقاله از روش توصيفي-تحليلي، داده هاي اسنادي، فن دلفي و ANP استفاده و بدين منظور با اساتيد مصاحبه عميق صورت گرفته و نمونه گيري با استفاده از فن گلوله برفي انتخاب و تعداد آن با توجه به اشباع نظري به 20 عدد مصاحبه رسيد . برمبناي اين چارچوب، شناخت مشخصه هاي كالبدي-فضايي بافت تاريخي يكي از راه هاي دستيابي به اصول و قواعد معماري گذشته است و تاثير زيادي بر طراحي بناي جديد دارد و شناسايي آنها به انتخاب الگوي مناسب با بافت كمك شاياني مي كند . معماري ميان افزا د ر بافت هاي تاريخي بايد هم پيوند با زمينۀ آن بوده و در بافت تاريخي قورخانه با شناخت ويژگي هاي كالبدي-فضايي، تجديد حيات بافت با انتخاب طيفي از الگوهاي معماري ميان افزا شامل تشابه، نماسازي تزئيني و زمينه گرايي مداخله اي موفق تر را به همراه دارد .

One of the important strategies for restoring vitality for historical contexts is the existence of infill buildings. Since there is a new connection between existing elements and infill buildings, and because they are not built with its monuments at same time, there is an effect between the existing elements and the new constructions. As a result it will be possible to have a better understanding for historical textures by studying physical-spatial features. Here is the questions: What is the best solution for designing infill building with regard to the physical-spatial features? In this article, has been attempted to identify the infill architectural patterns which are appropriate to the historical context by studying the physical-spatial features. In this way not only does generalized knowledge of the physical-spatial characteristics have been achieved, but also the physical-spatial characteristics for historical texture of the specific location called “Qurkhaneh” placed in the 12th district of “Tehran” has been studied. Morever, in this article the research method is descriptive- analytical and the data used in this procedure are collected from documentary studies, Delphi technique. For this purpose, interviews are done with 20 faculty members. In addition, samples are selected using snowball technique and ANP technique was used to weigh the characteristics. Based on this framework, understanding the physical-spatial characteristics of historical texture is one of the ways to discover the rules of the architecture which was invented by ancient and this identification, helps to select the suitable pattern with texture. Consequentely, infill architecture in the historical texture is required be joint with context. Revitalizing the “Qurkhaneh” will be achieved by recognizing the capabilities of the old texture and its adaptation to the new fecade. As a result, usage the infill architectural patterns includes a range of similarity, facadism and contextual architectural patterns, will have more successful interventions in it.