دستيابي به اصول طراحي نماهاي دوپوسته با تاكيد بر ايجاد تهويه دودكشي در اقليم گرم و مرطوب

اهداف: پس از توجه مجامع جهاني به مصرف بهينه‌ انرژي، جداره‌هاي خارجي بناها تبديل به يكي از مهم‌ترين بخش‌ها در پروسه‌ طراحي شد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي ميزان تاثيرگذاري نوع جريان هوا و همچنين فاصله بهينه بين دو جداره، در اقليم گرم و مرطوب ايران (جزيره كيش) است. مواد و روش‌ها: براي دستيابي به اين هدف، پيكره‌بندي‌هاي مختلف نماي دوپوسته‌، با استفاده از شبيه‌سازي‌هاي كامپيوتري (نرم‌افزار فلوئنت ۱۹/۲) مورد بررسي واقع شده‌اند. دو نوع جريان هواي تخليه هوا و لايه هواي خارج بررسي شد. هر يك از اين دو جريان با سه فاصله متفاوت، ۱۰۰۰، ۱۵۰۰ و ۲۰۰۰ميلي‌متر شبيه‌سازي شدند. در اين مطالعه از روش تحقيق شبيه‌سازي و مدل‌سازي استفاده شده ‌است. در بخش‌هاي شبيه‌سازي نرم‌افزاري و تحليل عددي نوع تحقيق كمي و روش تحقيق تحليلي است و دستيابي به نتايج براساس استقرا صورت مي‌گيرد. يافته‌ها: نتايج نشان مي‌دهد كه در زمان‌هاي اوج گرما و رطوبت كه هواي بيرون در حالت آسايش نيست، نوع تخليه هوا، باعث بالارفتن دما و رطوبت داخل دفاتر مي‌شود و آسايش حرارتي ساكنان و كاربران را با مشكل روبه‌رو مي‌كند. نتيجه‌گيري: در روزها و ماه‌هاي گرم لازم است از نوع لايه هواي خارجي استفاده شود. همچنين مشخص شد كه در صورت استفاده از حالت تخليه هوا، عمق بهينه حفره هوا ۲۰۰۰‌ميلي‌متر و در حالت لايه پرده هواي خارجي، ۱۰۰۰ميلي‌متر است.