بررسي فراهنجارها در رباعيات بيدل دهلوي

آشنايي زدايي، برجسته سازي يا هنجارگريزي، انحراف از شكل طبيعي زبان و قواعد حاكم بر آن است. از تاثيرگذارترين روش هاي پديد آمدن سبك تازه در شعر و از مولفه هاي مهم، براي آرايش كلام و غناي ادبي است .زيرا زبان معيار را دگرگون و صورت هاي زباني را برجسته مي كند.هرقدر فراهنجارها بديع تر باشند كلام مقبوليت بيشتر يافته و سبك شاعر شخصي تر خواهد بود.از آن جا كه يكي از خصايص سبك هندي آفرينش مضامين تازه و خيال انگيز است بيدل دهلوي به عنوان يكي از شاعران اين سبك با بيشترين هنجارستيزي هاي هنري و خلاقانه به سبك شخصي دست يافته است. رباعيات بيدل سرشار از تخيلات و بديع گويي و ابتكارات ادبي است.گرايش و تمايل به استفاده از تركيبات تازه، مضمون هاي بديع وتصاويرخيالي هنرمندانه، بيدل را برآن مي دارد كه از نرم هاي طبيعي زبان پا را فراتر نهاده و با ساختار شكني هاي خود تصاوير ادبي شگرفي ايجاد نمايد.در اين مقاله هنجارگريزي هاي رباعيات بيدل در هشت محور واژگاني، نحوي، آوايي، سبكي، معنايي، گويشي، باستاني و نوشتاري بررسي شده اند، گرچه با انواع هنجارگريزي در رباعيات بيدل مواجهيم اما برجسته ترين ويژگي سبكي بيدل ، در رباعيات مربوط به هنجارگريزي نحوي،معنايي ،واژگاني و سبكي است.كه با ساخت وابسته هاي خاص عددي،تركيبات نوين،تصاويرخيالي و اصطلاحات كوچه و بازار خودنمايي مي كنند.