تصوير تاريخي «هويت ملي ايراني» در دوره‌ي باستان و دوره‌ي ميانه

هويت ملي آگاهي جمعي و تاريخي يك اجتماع از خود به‌مثابه يك موجوديت فرهنگي ـ سياسي است كه اين آگاهي شامل تصورات جمعي از جايگاه خود در جهان، نسبت خويش با ديگران، سرزمين مشترك، فرهنگ ملي، نظام نمادها و آيين‌هاي مشترك و نهادهاي مختص به خود به‌ويژه نهاد سياسي ـ اداري سامان‌بخش وحدت ملي است؛ چنان‌كه در چارچوب مفهومي بكار رفته در مقاله آمده است، مرجعي كه هويت ملي بدان ارجاع مي‌شود امري تصويري (ايماژينر) است كه در حقيقت واسطه‌ي ميان آگاهي جمعي و واقعيت بيروني است؛ امر ايماژينر حاصل تجربه و آگاهي جمعي يك ملت در درازناي تاريخ است. در اين مقاله، كوشش شده تا پيوستگي تاريخي هويت ايرانيان در چارچوب اجتماعي ملي، در دوره‌هاي باستاني و ميانة تاريخ ايران، با شرحي از پديداري تصوير تاريخي ـ فرهنگي ـ سياسي ايران، در آگاهي ايرانيان، نشان داده شود. روش‌شناسي اين پژوهش به آراي كاستورياديس درباره‌ي «نهاد تصويري جامعه» نظر دارد و شواهد آن برگرفته از داده‌هاي تاريخي ايران و مطالعات ايران‌شناختي است