پهنه بندي مناطق مستعد تغذيه ي آب زيرزميني حوضه ي آبريز ماهيدشت كرمانشاه

دشت ماهيدشت به علت نزديكي به شهر كرمانشاه داراي تأسيسات صنعتي متعددي بوده و از اهميت كشاورزي بالاي برخوردار است. توسعه ي فعاليت هاي انساني و رخ داد خشكسالي ها در چند دهه ي گذشته سبب محدوديت تغذيه و كاهش سطح ايستابي منايع آب زيرزميني در اين حوضه شده است. بنابراين شناسايي مناطق مناسب تغذيه ي آب زيرزميني در حوضه ي آبريز ماهيدشت ضروري به نظر رسيده و هدف پژوهش نيز پهنه بندي مناطق مستعد تغذيه ي منابع آب زيرزميني در حوضه ي مورد مطالعه است. روش شاخص پتانسيل تغذيه ي مبتني بر هشت پارامتر تراكم خطواره، تراكم زهكشي، كاربري اراضي، شيب توپوگرافي، خاك، بارش سالانه و ژئومورفولوژي بوده و بر اساس روش تركيب خطي وزني محاسبه مي گردد. نتايج پژوهش نشان داد، كه 62% مساحت حوضه در پهنه ها ي با پتانسيل خيلي زياد و زياد تغذيه ي آب زيرزميني قرار گرفته است. دشت آبرفتي ماهيدشت و نواحي تپه ماهوري و فرسايشي حاشيه اين دشت به ترتيب در پهنه ي با پتانسيل تغذيه خيلي زياد و زياد واقع شـده اند. پهنه هاي با پتانسيل متوسط و كم تغذيه ي آب زيرزميني منطبق بر نواحي كوهستاني در شمال و جنوب حوضه بوده و پارامتر ليتولوژي عامل اصلي افتراق اين دو پهنه از يكديگر مي باشد. به علت مساعدت شرايط زمين شناسي و جغرافيايي پهنه هاي مناسب تغذيه ي آب زيرزميني حدود 80% از مساحت حوضه را در برگرفته اند. بستر و حاشيه رودخانه مَرِگ و سطح دشت ماهيدشت مناسب ترين شرايط را براي تغذيه ي منابع آب زيرزميني داشته اند. بر اساس نتايج اين پژوهش مي توان، با ايجاد طرح هاي تغذيه ي مصنوعي در حاشيه ي دشت ماهيدشت و جلوگيري از ساخت وسازهاي گسترده در مناطق با پتانسيل تغذيه ي زياد و خيلي زياد را جهت مديريت منابع آب زيرزميني حوضه پيشنهاد داد.