سرمايۀ اجتماعي كار و توليد، بهره‌وري و توسعۀ اقتصادي–اجتماعي

موضوع سرمايۀ اجتماعي طي سال‌هاي اخير وارد مباحث اقتصادي شده و در كنار سرمايه‌هاي فيزيكي و انساني به آن توجه جدي شده است. همچنين مطالعات نشان مي‌دهد سرمايۀ اجتماعي، نقشي بسيار مهم‌تر از سرمايۀ فيزيكي و انساني در جوامع ايفا مي‌كند و بدون آن، پيمودن راه‌هاي توسعۀ اجتماعي و اقتصادي، ناهموار و دشوار است. در اين مطالعه به بررسي وضعيت سرمايۀ اجتماعي جامعۀ كار و توليد با استفاده از روش پيمايش و تكنيك پرسشنامه در استان تهران پرداخته شده است. به‌منظور سنجش پايايي و روايي ابزار مطالعه، به ترتيب از ضريب آلفاي كرونباخ و دو نوع اعتبار صوري و سازه استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد سرمايۀ اجتماعي شامل اعتماد اجتماعي، مشاركت اجتماعي، هنجارهاي اجتماعي، حمايت اجتماعي و روابط اجتماعي در بين افراد از ميزان مطلوبي برخوردار نيست. در اين بين وضعيت مشاركت اجتماعي بدتر از ساير مؤلفه‌هاست. همچنين نتايج بيانگر آن است كه وضعيت اعتماد اجتماعي، مسئوليت‌پذيري افراد و رعايت هنجارها در كنار شرايط رفتاري و ساختاري مناسب از جمله عواملي هستند كه موجب افزايش سرمايۀ اجتماعي در چنين محيط‌هايي مي‌شوند. علاوه بر اين، شبكه‌هاي اجتماعي و پيوندهاي قوي در پيداكردن شغل و كاهش ريسك بيكاري مؤثر هستند.