شناسايي عوامل اقدام به خودكشي در شهرستان ايذه و مسجدسليمان

براي بررسي رفتار پيچيدۀ خودكشي پژوهش‌هاي زيادي انجام گرفته است. در اين پژوهش‌ها ابعاد اجتماعي، روان‌شناختي و زيستي متفاوتي به‌عنوان پيش‌بين‌هاي رفتار اقدام به خودكشي شناسايي شده‌اند. هدف اين پژوهش، شناسايي عوامل اقدام به خودكشي در شهرستان ايذه و مسجدسليمان است. جامعۀ آماري اين پژوهش همۀ افرادي هستند كه طي سال‌هاي 1395 و 1396 در شهرستان ايذه و مسجدسليمان اقدام به خودكشي كرده اند. نمونۀ اين پژوهش 103 نفر (72 زن و 31 مرد) از افرادي هستند كه اقدام به خودكشي كرده اند و به‌صورت نمونه‌گيري هدفمند در دسترس انتخاب شدند. طرح پژوهش حاضر، همبستگي از نوع تحليل ماتريس همبستگي است. براي تحليل پرسش پژوهش از روش تحليل عامل اكتشافي (EFA) استفاده شد. همچنين در اين پژوهش بررسي علل اقدام به خودكشي با استفاده از پرسشنامۀ محقق ساخته و پرسشنامۀ انگيزۀ اقدام به خودكشي (IMSA) صورت گرفت. با استفاده از روش آماري تحليل عوامل اكتشافي، 9 عامل (54 ماده) با عناوين درد رواني و نااميدي، فشار به اطرافيان/تنهايي، كمك‌طلبي، رهايي از درد، حل مسئله، تكانشگري، خيرخواهي براي خانواده، ابراز خشم/تنفر و مشكلات مالي/اشتغال به‌عنوان عوامل زيربنايي اقدام به خودكشي در شهرستان ايذه و مسجدسليمان شناسايي شدند. به‌نظر مي‌رسد از بين عوامل مختلف، متغيرهاي رواني و ميان‌فردي بيشترين تأثير را در اقدام به خودكشي دارند و از اين بين، درد رواني و نااميدي مهم‌ترين عوامل اثرگذار در اقدام به خودكشي است.