بررسي آسيب پذيري لرزه اي شبكه آبرساني منطقه 11 تهران جهت مقاوم سازي

زمينه و هدف: در ايران شريان هاي حياتي، از جمله سامانه هاي آبرساني، بطور اصولي در مقابل اثرات زلزله طراحي نشده اند. سابقه اين سامانه ها به حدود نيم قرن پيش برمي گردد، در حاليكه مهندسي زلزله شريان هاي حياتي در حدود سه دهه بيشتر عمر ندارد. لذا عدم طراحي لرزه اي در سامانه آبرساني كشور امري دور از انتظار نيست. لوله هاي مدفون به عنوان بخشي از سامانه هاي آبرساني در مقابل ارتعاشات زمين، برخورد با گسل و يا عبور از مناطق با پتانسيل زمين لغزه و روانگرايي آسيب پذير هستند. بدين منظور پيش بيني عملكرد چنين سازه هايي در حين وقوع زلزله هاي آينده ضرورت مي يابد. تهران به عنوان يكي از شهرهاي مهم ايران، از نظر زمين لرزه جزء مناطق پر زيان به شمار مي آيد و چندين گسل در محدوده اين شهر وجود دارد. منطقه 11 آن نيز يكي از مناطق مهم و حساس مي باشد. از اين رو برآورد آسيب پذيري و عملكرد لوله هاي انتقال و شبكه توزيع آب در آن اهميت ويژه اي دارد. روش: با بهره گيري از روابط كاهندگي و روش احتمالاتي Hazus، آسيب هاي وارده به شبكه آبرساني مذكور با برنامه نويسي VBA در محيط اكسل و بهره مندي از نرم افزار GIS، برآورد مي شود. يافته ها: شبكه آبرساني منطقه 11 تهران در اثر فعاليت احتمالي گسل شمال تهران آسيب چنداني نديده و تنها بخش هايي از لوله هاي غيرمنعطف و با قطر كم آسيب خواهند ديد. نتيجه گيري: با توجه به آناليز شبكه مذكور در اثر فعاليت گسل شمال تهران، معين شد كه لوله هاي سايز بزرگ، منعطف و همچنين لوله هايي كه با اتصالات هم جنس كار گذاشته مي شوند كمترين آسيب را خواهند ديد. از اين پژوهش به منظور اولويت بندي در راستاي مقاوم سازي شبكه آبرساني منطقه 11 تهران مي توان بهره برد.