بررسي اثرگذاري اجتماع‌پذيري بر شكل‌گيري پايداري و سرمايه اجتماعي در فضاهاي باز دانشگاهي (مطالعه موردي: دانشگاه بوعلي سينا)

پايداري اجتماعي و سرمايه اجتماعي پديده اي است كه در روابط ميان انسان ها شكل مي گيرد. بستر اين روابط اجتماعي محيط كالبدي است. حضور فرد در مكان و معاني كه يك مكان به خصوص در ذهن فرد دارد سبب به وجود آمدن دلبستگي به مكان مي شود. تحقيق حاضر در پي پاسخ گويي به اين پرسش است كه اجتماع پذيري فضاهاي باز دانشگاهي چگونه و از طريق چه سازوكاري بر ميزان شكل گيري سرمايه اجتماعي در بين استفاده كنندگان از اين فضاها مؤثر خواهد بود؟ در اين زمينه نقش متغير دلبستگي به مكان، به عنوان يك متغير جانبي (تعديلگر) كه بر رابطه اجتماع پذيري و سرمايه اجتماعي اثر گذار خواهد بود و متأثر از ميزان اجتماع پذيري فضاهاست، مورد بررسي قرار گرفته است. روش انجام اين تحقيق كمي و ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه است. همچنين دانشجويان دانشگاه بوعلي سينا در شهر همدان به عنوان جامعه آماري انتخاب شدند و براي تحليل داده هاي گردآوري شده از طريق پرسشنامه از فن مدل سازي معادلات ساختاري (SEM)، استفاده شده است. نتايج تحليل ها حاكي از اثر گذاري مستقيم و قوي متغير اجتماع پذيري بر سرمايه اجتماعي است كه خود به عنوان عاملي در جهت پايداري اجتماعي عمل مي كند. همچنين اثبات شد كه اجتماع پذيري بر دلبستگي به مكان نيز اثر مستقيم و قوي دارد. نهايتا نتايج بررسي آخرين رابطه نشان داد كه دلبستگي به مكان به طور مستقيم و قوي بر سرمايه اجتماعي اثر مي گذارد.