رابطه حس تعلق به مكان و مشاركت در ارتقاي سرمايه اجتماعي سكونتگاه‌هاي غير رسمي (مطالعه موردي: ترك‌محله شهر ساري)

سرمايه اجتماعي يكي از موضوعاتي است كه ايجاد، حفظ و غنا بخشي به آن از اهداف اصلي توسعه شهري پايدار به شمار مي رود. احساس تعلق به مكان در ساكنين هر محله منجر به شكل گيري هويت مكاني مي‌شود كه اين حس تعلق بر مشاركت مردمي و سرمايه اجتماعي تأثير مي‌گذارد، كه تحليل اين فرآيند هدف اين مقاله است. در اين تحقيق، بر اساس فرمول كوكران، نمونه اي 371 نفري از ساكنين سكونتگاه غير رسمي ترك محله شهر ساري كه درگير مشكلات اجتماعي هستند به عنوان نمونه انتخاب شدند و هر يك از متغيرهاي تحقيق، كه عبارت از حس تعلق مكاني، مشاركت مردمي و سرمايه اجتماعي است با استفاده از روش همبستگي مورد بررسي قرار گرفت و سپس با استفاده از مدل هاي معادلات ساختاري، دو مدل از چگونگي روابط متفاوت ميان متغيرها تهيه شد. كه نتايج آنها نشان مي‌دهد؛ مدل تأثيرگذاري حس تعلق مكاني در افزايش سرمايه هاي اجتماعي از طريق متغير واسطه اي مشاركت مردمي بهتر از بقيه اين روابط را تبيين مي‌كند، به عبارت ديگر در يك رابطه علي غير مستقيم، تقويت حس تعلق مكاني باعث افزايش مشاركت و افزايش سرمايه اجتماعي مي‌شود.