تأثير آبياري غرقابي و قطره اي هوشمند بر نوسانات تراز سطح آب زيرزميني با استفاده از مدل فيزيكي

از آنجايي كه سالانه سهمي معادل70 تا 90 درصد از منابع آب قابل برداشت زيرزميني به بخش كشاورزي اختصاص مي‌يابد، با به كارگيري روش هاي مناسب آبياري، علاوه بر صرفه جويي در مصرف آب مي توان مانع بر هم زدن تعادل آبخوان شد. اين پژوهش با هدف بررسي تأثير دو روش متفاوت آبياري بر تغييرات تراز سطح ايستابي انجام شد. به اين منظور دو مدل آزمايشگاهي با ارتفاع دو متر و سطح مقطع 4000 سانتي متر مربع ساخته شد. پس از انتخاب گياه (كاهو) در يك مدل از روش غرقابي و در مدل ديگر از روش قطره اي هوشمند براي آبياري استفاده شد. آبياري قطره اي هوشمند در اين پژوهش به كمك شير برقي و دستگاه قرائت گر انجام شد، بدين طريق كه با قرار گرفتن خاك در شرايط كمتر از 35 درصد اشباع، آبياري شروع و بيشتر از 80 درصد به صورت خودكار قطع شد. ميزان نفوذ آب در اين مدل ها نيز با استفاده از سنسور هاي رطوبت پايش شد و در نرم افزار HYDRUS/2D شبيه سازي شد. در طول يك دوره چهار ماهه تراز سطح آب زيرزميني در مدل داراي سيستم آبياري قطره اي هوشمند 10 سانتي متر بالا تر و ميزان مصرف آب 68 درصد كمتر از سيستم غرقابي، اندازه گيري شد. اين نتايج نشان داد كه با جايگزين كردن آبياري قطره اي هوشمند به جاي غرقابي مي توان محصولات با همان كيفيت قبلي ولي استفاده ي بسيار كمتر آب را توليد كرد كه از نزولي شدن شيب هيدروگراف آبخوان ها نيز جلوگيري مي نمايد.