مباني طراحي سرپناه پس از سانحه با محوريت توليد و مصرف بهينه انرژي در شهر هوشمند انرژي؛ نمونه موردي: شهر بوشهر

زمينه و هدف: امروزه در دنيا تلاش هاي گسترده اي براي كاهش مصرف سوخت هاي فسيلي در حال انجام است. در چند سال اخير مباحث طراحي و ايجاد شهرهاي هوشمند انرژي با همين هدف و همچنين افزايش كارايي و بهره وري ساختمان ها با رويكرد پايداري مطرح گرديده است. حال در اينجا اين سول مطرح مي شود كه با حجم توليدات گازهاي گلخانه اي و افزايش رو به رشد برداشت سوخت هاي فسيلي، چه راه حلي براي كنترل افزايش جمعيت شهرنشين و معضلات پيراموني آن وجود دارد؟ روش: در اين مقاله فرض بر اين است كه در شهر نمونه بوشهر، سانحه اي رخ داده است و تقريباً تمامي زيرساخت هاي حياتي شهر از بين رفته اند و علاوه بر آن، شبكه تأمين برق شهر (كه شبكه برق، زيرساخت تمامي زيرساخت هاي شهري است) نيز از بين رفته و كارايي خود را ازدست داده است. در اين مقاله به منظور بررسي فرض بالا، ابتدا تمامي داده هاي مربوطه مانند دما، سرعت و جهت وزش باد، شدت تابش خورشيد و ميزان مصرف انرژي در شهر پيش از وقوع حادثه از منابع معتبر گردآوري شده است و سپس شبكه هوشمند برق ان طراحي و بعد از آن به كمك نرم افزارهاي حل عددي مانند هومر، متلب و ... به تحليل آن طراحي و بررسي پاسخ ها پرداخته شده است. يافته : پس از طراحي مدل اوليه شبكه هوشمند برق و انرژي براي شهر بوشهر با توجه به موقعيت جغرافيايي و اقليمي و همچنين منابع در دسترس، همزمان اطلاعات به دست آمده در خصوص وضعيت اقليم شهر به نرم افزار داده شد تا بهينه ترين مدل اقتصادي را پيشنهاد دهد. مطابق با انتظار نويسندگان مقاله، سهم توليد انرژي بيشتر به ديزل ژنراتور و سپس پانل هاي خورشيدي اختصاص يافت. نتيجه گيري: به نظر مي رسد يكي از بهترين و عملي ترين راهكارها، پيش از وقوع سوانح طبيعي و يا پس ازآن، حركت و برنامه ريزي به سوي داشتن شهري هوشمند است. از طرفي نگاه به معماري سنتي هر منطقه و الهام گرفتن از روش هاي كنترل انرژي مصرفي كه گذشتگان در قالب معماري سنتي و اصيل براي ما بر جاي گذاشته اند، مي تواند يكي از راه كارهاي عملي به منظور كاهش مشكلات در اين زمينه باشد. بنابراين حل اين مسائل نيازمند مديريت صحيح و اتصال درست معماري نوين و سنتي و تركيب آن دو با موضوع انرژي هاي تجديد پذير است.