نظريه روان‌ شناختي هوش هيجاني و مهارت طنز و شوخ‌ طبعي در بوستان

نوشتن مقالات علمي و طرح مباحث ميان‌رشته‌اي در رابطه با آن‌ها، از علائق پژوهشگران در سال‌هاي اخير است. يكي از اين مباحث، انعكاس علم روانشناسي در آثار ادبي و انطباق آن با تئوري‌هاي نوين روانشناسي مي‌باشد. در اين مقاله، هوش هيجاني و مهارت طنز و شوخ‌طبعي در بوستان، بررسي و با علم امروزي روانشناسي تطبيق داده شده است. در بوستان، سعدي روند زندگي را به سمت تكامل اخلاقي و انساني دنبال مي‌كند و از قالب حكايت براي بيان بهترين روش‌هاي زندگي بهره مي‌گيرد و با استفاده از سبك تصويرپردازي، سعي دارد براي بهبود روابط و رفتارهاي انساني، راهكارهايي را ارائه كند. هدف سعدي در بوستان، آموزش بهتر زيستن به تمام افراد جامعه، در هر سن ، مقام و با هر طبقۀ اجتماعي ، براي دستيابي به شادكامي و زندگي سالم است. روش‌هايي كه امروزه با گذشت قريب به هشت‌صد سال از تأليف بوستان، با اصطلاح هوش هيجاني(Emotional Intelligence)شناخته شده است؛ روش‌هايي شامل مهارت‌هاي كنارآمدن با پيچيدگي‌هاي اجتماعي و تصميم‌گيري‌هاي شخصي كه به نتيجة مثبت مي‌انجامد و وضعيت مطلوب را به وجود مي‌آورد. اين پژوهش بيان مي‌كند كه سعدي از اين مهارت آگاهي داشته و آن‌ها را با تصويرپردازي عاطفي به مخاطب خود ارائه كرده كه امروزه با نظريه‌ها و مهارت‌هاي ارائه شده از جانب روان شناسان عصر حاضر مطابقت دارد.