چالش‌هاي اعزام و حضور نيروي انساني متخصص در مناطق بحران‌زده

زمينه و هدف: حوادث طبيعي و غيرمترقبه تحت عنوان بحران، تمامي اقشار و نهادهاي يك جامعه و ذهن مسئولين را به خود درگير مي كند. لزوم كنترل بحران و حل آن از سويي و اعزام نيروي متخصص به مناطق آسيب ديده از سوي ديگر، چالشي فراروي مديريت مي نهد؛ اين در حالي است كه تعداد افراد داوطلب اعزام به مناطق آسيب ديده از شمار انگشتان دست نيز فراتر نمي رود. هدف اين پژوهش شناسايي راهكارهايي جهت اعزام و نگهداشت نيروي انساني در مناطق آسيب ديده است. روش: اين پژوهش به روش توصيفي تحليلي انجام شده است. جامعه آماري كاركنان شاغل در نهادهاي استان تهران كه ملزم به حضور در مناطق آسيب ديده بودند كه ۲۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها توسط پرسشنامه محقق ساخته كه روايي و پايايي آن نيز مورد تأييد قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تي از طريق SPSS19 استفاده شد. يافته ها: احساس مفيد و مؤثر بودن، اجبار و ترس از دست دادن شغل از عوامل مؤثر در اعزام و نگهداشت نيرو در مناطق آسيب ديده بود. نتيجه گيري: مديريت با توجه به سطوح سازماني كاركنان و سوابق كاري افراد مي تواند از يك يا چند عامل جهت اعزام نيروي موردنظر استفاده نمايد كه اين مهم، جز با داشتن برنامه اي مدون و از پيش آماده محقق نخواهد شد. نوع مقاله: مطالعه پژوهشي