طراحي ساختار اجرايي عمليات مديريت بحران در مراكز و سازمان‌هاي مختلف

زمينه و هدف: پس از برنامه ريزي و تعريف فرايندها و فعاليت هاي اصلي مديريت بحران در سازمان هاي مختلف، توجه به معرفي متولياني براي انجام امور گوناگون در مقاطع زماني قبل، حين و پس از وقوع سوانح، ساختاردهي به آن ها و فراهم آوردن منابع و ابزارهاي لازم براي آن ها، موجب كسب اطمينان از اجراي طرح ها و برنامه ها به شكل سازمان دهي شده و مديريت بهينه شرايط اضطراري مي گردد؛ بنابراين در اين مقاله، شناسايي اصول و عواملي كه بايد در طراحي چنين ساختاري در نظر گرفته شوند، موردتوجه است. روش: در اين مطالعه مروري، با در نظر گرفتن الگوها و مدل هاي منتخب دنيا (سيستم ملي مديريت بحران ايالات متحده آمريكا، برنامه واكنش ملي ايالات متحده آمريكا و چارچوب مديريت بحران استانداردشده كاليفرنيا) به تعريف سطوح اصلي در طراحي ساختارهاي مديريت بحران، تعيين روابط اين سطوح و نحوه پشتيباني آن ها از يكديگر پرداخته مي شود. يافته ها: اصول كلي حاكم در زمينه طراحي ساختار مديريت بحران، سطح بندي مراكز مختلف براي طراحي ساختار اجرايي و ابزارهاي طراحي ساختار اجرايي، از مدل هاي منتخب دنيا به دست آمد. نتيجه گيري: توصيه هايي به منظور طراحي ساختار اجرايي عمليات پاسخگويي به بحران در سطوح مختلف شامل اين موارد ارائه گرديد: تعيين سطوح عملياتي در طراحي ساختار مديريت بحران، طراحي ساختار و تعريف ارتباطات درون و بين سطوح و تعيين وظايف سطوح مختلف. نوع مقاله: مطالعه مروري.