رويكردهاي كاهش آسيب پذيري و آمادگي در برابر آتش سوزي احتمالي در ساختمان‌هاي بلندمرتبه

زمينه و هدف: توجه به مسئله ايمني در برابر آتش سوزي در ساختمان هاي بلندمرتبه كه امروزه بخش عظيمي از ساخت و سازهاي شهري را به خود اختصاص مي دهند حائز اهميت است. عدم شناخت مسائل مرتبط با اين نوع ابنيه به دليل مجموعه شرايط منحصر به فرد آن ها مي تواند تهديدي جدي براي جان و مال افراد باشد. اين مقاله در پي پاسخ به اين پرسش است كه به چه طريق روش هاي مطرح آمادگي در برابر آتش سوزي احتمالي امكان اجرايي شدن در شرايط فعلي بلندمرتبه سازي كشورمان را دارا هستند؟ روش: اين مطالعه مروري به مرور مباني نظري و تجربيات جهاني در راستاي كاهش آسيب پذيري و آمادگي ساختمان هاي بلند در برابر رخداد سانحه آتش سوزي مي پردازد. بدين منظور با مرور متون تخصصي، ضوابط و دستورالعمل هاي جهاني درزمينه مديريت ايمني سانحه آتش سوزي در ساختمان هاي بلندمرتبه و نيز بررسي راهكارهاي نوين شده و نهايتاً جمع بندي نتايج با توجه به امكان كاربست آن ها در كشور پرداخته شده است. يافته ها: در كشورهاي توسعه يافته ازلحاظ دانش ساخت و سازهاي بلندمرتبه سه روش پيشگيري بكار گرفته مي شود. اولين روش »محاسبه زمان تخليه جهت طراحي مسير تخليه مطلوبي « است كه امكان خروج بار جمعيتي ساكن در ساختمان را در مدت زمان محدود به سمت فضاي امن داشته باشد. روش دوم بر »تجهيز و كاربرد آسانسورهاي ساختمان « جهت تسريع فرآيند تخليه تمركز دارد و نهايتاً روش سوم با در نظر گرفتن احتمال عدم وجود شرايط خروج و يا صرف نظر كردن از آن به دليل شرايط جسمي يا روحي افراد بر محافظت از ساكنان در نقاطي امن در زيربناي ساختمان تحت عنوان »طبقات يا فضاهاي پناه « تأكيد مي ورزد. نتيجه گيري: افزون بر اين ها توجه به ابعاد سانحه و آسيب پذيري هاي ساختمان در برابر آن از زمان شروع طراحي و به كارگيري چندين گزينه جايگزين جهت تأمين ايمني به همراه تشكيل تيم مديريت بحران و برنامه ريزي هاي مداوم در مديريت ايمني ساختمان هاي بلند نيز مي تواند به اثربخشي اقدامات كمك نمايد. نوع مقاله: مطالعه مروري.