بررسي ارتباط بين غلظت بنزن، تولوئن، اتيل بنزن و گزيلن استنشاقي با سطوح متابوليتهاي ادراري مربوطه در افراد شاغل در يك مجتمع پتروشيمي

مقدمه: صنايع پتروشيمي به عنوان يكي از منابع مهم انتشار آلاينده هاي آلي شناخته شده اند كه سلامت شاغلين را به مخاطره مي اندازد. در اين مطالعه ارتباط بين غلظت بنزن، تولوئن، اتيل بنزن و گزيلن ( BTEX ) استنشاقي با برخي از متابوليت هاي ادراري در شاغلين يك مجتمع پتروشيمي بررسي شد. روش بررسي: اين مطالعه مقطعي از نوع تحليلي بوده و با 60 نمونه هواي استنشاقي و نمونه هاي بيولوژيكي انجام شد. نمونه برداري و تجزيه آلاينده ها مطابق روش هاي 1501و 2549 NIOSH انجام گرديد و نتايج با حدود مجاز مواجهه شغلي (OEL) وشاخص هاي بيولوژيكي مواجهه (BEI)پيشنهادي كشور مقايسه شدند. تحليل آماري نتايج با استفاده از نسخه 17 نرم افزار SPSS صورت گرفت. يافته ها: ميانگين غلظت ترانس ترانس موكونيك اسيد 137ميكروگرم بر گرم كراتينين و هيپوريك اسيد، فنيل گلي اگزاليك اسيد و ايزومرهاي متيل هيپوريك اسيد به ترتيب 0/577 ، 0/066 و 0/404 گرم بر گرم كراتينين و ميانگين غلظت بنزن، تولوئن، اتيل بنزن، ارتو و متاگزيلن و پاراگزيلن به ترتيب 3/818 ، 4/004 ، 3/357 ، 0/132 و 2/0159 قسمت در ميليون بود. نتايج نشان داد غلظت بنزن و تولوئن در 5 نمونه استنشاقي و ترانس ترانس موكونيك اسيد و هيپوريك اسيد در 10 نمونه ادراري بيشتر از حد مجاز بود. نتيجه گيري: ميانگين غلظت كلي BTEXs استنشاقي و متابوليت هاي ادراري آنها از حدود مجاز پيشنهادي كشور كمتر بود. همبستگي بالا و معني دار به دست آمده بين آلاينده هاي مورد سنجش در هواي تنفسي و غلظت متابوليت هاي ادراري مي تواند بيانگر اين موضوع باشد كه مواجهه مزمن با آلاينده هاي مذكور موجب افزايش دفع متابوليت هاي ادراري شده و فعاليت شغلي تأثير بسزائي بر سلامت شاغلين در مواجهه با تركيبات آلي فرار مورد مطالعه دارد.