مطالعه پوسچرهاي كاري پرستاران و تكنسين‌هاي آزمايشگاه با روش ارزيابي سريع تمام بدن (REBA) تعديل شده در يك بيمارستان در شهر تبريز

مقدمه: شرايط كار پرستاران و تكنسين هاي آزمايشگاه مي تواند منجر به ايجاد اختلالات اسكلتي عضلاني گردد. هدف پژوهش حاضر مطالعه وضعيت هاي كاري پرستاران دو بخش داخلي و جراحي زنان و تكنسين هاي آزمايشگاه در يك بيمارستان بود. روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي به روش مقطعي بود كه در سال 1395 در يكي از بيمارستان هاي شهر تبريز انجام گرفت. در اين مطالعه 32 پرستار و ۲۰ تكنسين آزمايشگاه شركت كردند. از پرسشنامه نورديك و روش ارزيابي سريع تمام بدن (REBA) با الگوريتم جديد امتيازدهي براي ارزيابي استفاده شد. براي هر شغل امتيازهاي نيمه فوقاني، چهارگانه فوقاني، نيمه تحتاني و درصد زمان كار سپري شده با پوسچرهاي پراسترس محاسبه گرديد. از آزمون هاي آناليز واريانس يك طرفه و تي مستقل براي آناليز آماري استفاده گرديد. يافته ها: علايم اسكلتي-عضلاني گردن (63/5%) و كمر (55/8%) بيشترين شيوع را داشت. ميانگين امتيازهاي نيمه فوقاني، چهارگانه فوقاني و نيمه تحتاني بترتيب 8/16، 11/01، 9/59 بدست آمد. فقط امتياز نيمه تحتاني در بين 3 گروه شغلي تفاوت معني داري داشت كه مربوط به تفاوت امتياز پرسنل آزمايشگاه با بخش هاي پرستاري بود. پرستاران بخش داخلي 11% و تكنسين هاي آزمايشگاه 8% از زمان كاري شان را به ترتيب با پوسچرهاي پراسترس نيمه فوقاني و نيمه تحتاني مشغول بكار بودند . نتيجه گيري: روش REBA با الگوريتم جديد امتيازدهي در محل كار پرستاران و تكنسين هاي آزمايشگاه براحتي اجرا شد. پرستاران بخش داخلي نسبت به پرستاران بخش جراحي عمومي استرس بيومكانيكي بيشتري را بويژه در نيمه فوقاني تجربه مي كنند. بمنظور كاهش پوسچرهاي كاري پراسترس، اجراي مداخلات ارگونومي براي بهبود پوسچرهاي نيمه فوقاني پرستاران و نيمه تحتاني تكنسين هاي آزمايشگاه پيشنهاد مي شود.