بررسي تناسب شاخص هاي ارگونومي تجهيزات بيمارستاني با ابعاد آنتروپومتريك پرستاران زن

مقدمه: فقدان داده هاي آنتروپومتري در طراحي ايستگاه هاي كاري و تجهيزات مي تواند منجر به آسيب هاي مرتبط با كار شود. از اين رو ايجاد بانك اطلاعات آنتروپومتريك ضروري مي باشد، لذا هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسي تناسب شاخص هاي ارگونومي تجهيزات بيمارستاني با ابعاد آنتروپومتريك پرستاران زن در يكي از بيمارستان هاي آموزشي و درماني شهر سبزوار مي باشد. روش بررسي: در پژوهش توصيفي مقطعي حاضر 96 نفر از پرستاران زن به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و در فاز ابتدايي، پرسشنامه دموگرافيك و فرم Body Map را تكميل نمود ند. در ادامه، علاوه بر قد و وزن، اندازه گيري 14 بُعد از ابعاد آنتروپومتريك پرستاران زن، توسط متخصص ارگونومي و بوسيله كوليس آنتروپومتري انجام شد. همچنين جهت مقايسه ابعاد آنتروپومتريك پرستاران زن با ابعاد تجهيزات موجود در بيمارستان، ابعاد 10 وسيله پركاربرد در بيمارستان اندازه گيري شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون آماري ChiSquare/Fisher s Exact، TTest/ MannWhitney و آمار توصيفي در سطح معناداري 0/05 انجام شد.مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: يافته هاي پژوهش، حاكي از شيوع بالاي دردهاي اسكلتي عضلاني در بين پرستاران زن، به ويژه در نواحي گردن، كمر، پشت، شانه و زانو به ترتيب با 73/7، 70/62، 69/38، 14/55و 32/48 درصد مي باشد. همچنين بررسي ابعاد آنترومتريك شركت كنندگان در پژوهش و اندازه گيري ابعاد تجهيزات موجود در بيمارستان نشان داد در بسياري از ابعاد از جمله حد دسترسي، ارتفاع شانه ايستاده و ارتفاده آرنج ايستاده با تجهيزاتي از قبيل پايه سرم، ترالي، ايستگاه پرستاري قفسه دارويي و تخت بستري تناسبي وجود نداشت. نتيجه گيري: متأسفانه علي رغم تفاوت هاي موجود در ابعاد بدني پرستاران زن، وسايل و تجهيزات مورد استفاده تناسبي با ابعاد آنتروپومتريك بدن شركت كنندگان در پژوهش نداشت. توجه به اين مسئله جهت كاهش بروز اختلالات اسكلتي عضلاني امري بايسته است.