اثر اقليم بر ميزان آب، خفتگي و الگوي بيان دهيدرين‌ها‌ در دانۀ پسته

شرايط محيطي كه گياه والد طي تكوين دانه گذرانده است، مي توانند روي بسياري از خصوصيات دانه ها مانند درجۀ خفتگي، وزن و ميزان تركيبات آنها تأثير گذارد. در اين تحقيق، دانه هاي بالغ پسته رقم احمدآقايي جمع آوري شده از دو شهر رفسنجان و شهربابك واقع در استان كرمان مقايسه شدند. مشخص شد كه دانه هاي شهربابك كه منطقه اي سردتر و مرطوب تر است، خفتگي طولاني تري داشتند، اما ميزان آب دو سري دانه مشابه بود. پروتئين هاي دهيدرين به طور معمول در حفاظت سلول هاي گياهي عليه تنش آبگيري نقش دارند. محتواي دهيدرين لپه ها و محورهاي روياني دو سري دانه با روش لكه گذاري وسترن و پادتن اختصاصي قطعه حفاظت شده K در پروتئين هاي دهيدرين، مقايسه شدند. مشخص شد كه لپه ها داراي پنج نسخه دهيدرين با وزن 23، 25، 32، 39 و 48 كيلودالتون بودند كه بيانشان تحت تأثير محيط نبود. محورهاي روياني علاوه بر اين پنج نسخه، هفت نسخه ديگر با وزن 17، 19، 20، 28، 67، 77 و 98 كيلودالتون داشتند كه مبين حفاظت بالاتر محورهاي روياني نسبت به لپه ها است. نسخه هاي 25 و 28 كيلودالتوني در محورهاي روياني دانه هاي شهربابك بيان بيشتري داشتند، درحالي كه نسخه 39 كيلودالتوني در محورهاي روياني دانه هاي رفسنجان بيشتر مشاهده شد.