وقوع خطاهاي دارويي در بخش‌هاي مراقبت ويژه از ديدگاه پرستاران: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: خطاهاي دارويي يكي از شايع‌ترين خطاها در پرستاري باليني به شمار مي‌آيند. اين مطالعه با هدف تعيين دلايل وقوع خطاهاي دارويي، عدم گزارش آن‌ها و فراواني وقوع اين خطاها در بخش‌هاي مراقبت ويژه صورت گرفت. روش بررسي: اين پژوهش توصيفي مقطعي در سال 1398 انجام شد. حجم نمونه 300 نفر از پرستاران شاغل در بخش‌هاي ICU و CCU از سه بيمارستان آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي قم بودند كه به شيوه سرشماري انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، فرم اطلاعات فردي و پرسشنامه روا و پايا شده خطاي دارودهي بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي (آزمون‌هاي آناليز واريانس و تي مستقل) تحت نرم افزار SPSS نسخه 16 تحليل شدند. يافته‌ها: خطاي سيستمي با ميانگين نمره 1.2 ± 4.1 و خطاي داروخانه‌اي با ميانگين نمره 1.1 ± 2.5 بيش‌ترين و كم‌ترين دلايل وقوع خطاهاي دارويي بودند. هم‌چنين، دلايل مديريتي با ميانگين نمره 1 ± 3.8 و دلايل مربوط به اختلاف نظر در مورد تعريف خطاي دارويي با ميانگين نمره 1.1 ± 2.6 بيش‌ترين و كم‌ترين علت عدم گزارش خطاي دارويي اعلام شد. هم‌چنين، خطاي وريدي با 22.56 درصد، فراواني بالاتري نسبت به خطاي غيروريدي با 21.89 درصد داشت. در ميان مشخصات فردي، بين وقوع خطاي دارويي با سن (0.029=P) و سابقه كار در بخش فعلي (0.007=P)، طبق آزمون آماري آناليز واريانس، ارتباط معني‌دار آماري وجود داشت. ﻧﺘﻴﺠﻪ‌ﮔﻴﺮي ﻛﻠﻲ: بر اساس نتايج مطالعه حاضر، ضروري است كه به منظور كاهش بروز خطا توسط پرستاران، شرايطي ايجاد شود تا از بروز خطاهاي سيستمي در بيمارستان كاسته شود. هم چنين بر مديران پرستاري واجب است كه بستري فراهم نمايند تا پرستاران بتوانند خطاهاي خود را گزارش دهند. به علاوه، اين مديران بايد نسبت به پايش دقيق دارو دادن توسط پرستاران به ويژه داروهاي وريدي، اقدام نمايند.