ارتباط صلاحيت پرستاري با تفكر انتقادي پرستاران شاغل در بيمارستان امام خميني (ره) وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران

زمينه و هدف: امروزه توجه به صلاحيت پرستاران اهميت بيشتري يافته است و به نظر مي‌رسد صلاحيت پرستاري مي‌تواند با عوامل مختلفي همچون توانايي تفكر انتقادي شخص مرتبط باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط صلاحيت با تفكر انتقادي پرستاران شاغل در بيمارستان امام خميني (ره) دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. روش بررسي: مطالعه‌ مقطعي حاضر از نوع همبستگي توصيفي بوده كه در سال 1398 انجام شد. نمونه‌هاي اين پژوهش 170 پرستار بيمارستان امام خميني (ره) دانشگاه علوم پزشكي تهران بودند كه به روش طبقه‌اي متناسب وارد مطالعه شدند. به منظور دستيابي به اهداف پژوهش از پرسشنامه‌هاي صلاحيت پرستاران (CIRN) و تفكر انتقادي Ricketts استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آناليز واريانس يك طرفه، آزمون تي مستقل، ضريب همبستگي پيرسون و اسپيرمن، من ويتني و كروسكال واليس تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين نمره كل صلاحيت پرستاران 16.04 ± 169.74 (از 220) بود كه بر اساس نمره‌دهي ابزار، در حد صلاحيت پرستاري بالا تلقي مي‌شود. نمره كل تفكر انتقادي پرستاران 12.27 ± 124.75 (از 165) بود كه بيانگر تفكر انتقادي بالا در پرستاران شركت كننده در مطالعه است. بين نمره كل صلاحيت پرستاري و تفكر انتقادي، همبستگي مثبت و معني‌دار مشاهده شد (r=0.64; P 0.0001). بين هيچ يك از متغيرهاي جمعيت شناختي با صلاحيت پرستاري ارتباط معني‌داري وجود نداشت اما تفكر انتقادي پرستاران شاغل در بخش‌هاي ويژه به گونه‌اي معني‌دار بيش از پرستاران شاغل در بخش‌هاي عمومي بود (0.008=P). نتيجه‌گيري كلي: پرستاران با توانايي بهتر تفكر انتقادي، صلاحيت پرستاري بهتري دارند و مي‌توانند به صورت مستقل و مؤثر مراقبت پرستاري مناسبي را ارائه دهند. تقويت تفكر انتقادي پرستاران مي‌تواند به ارتقاي صلاحيت پرستاري آن‌ها كمك كند.