زمانبندي كارها در محيط‌هاي ابري با استفاده از چارچوب نگاشت – كاهش و الگوريتم ژنتيك

زمان‌بندي وظايف يك جزء حياتي هر سيستم توزيع‌شده همچون گريد، ابر و شبكه هاي نظير به نظير مي باشد كه وظايف را براي اجرا به منابع مناسب ارجاع مي دهد. روش هاي رايج در زمان‌بندي داراي معايبي از قبيل پيچيدگي زماني بالا، هم‌زمان اجرا نشدن كارهاي ورودي و افزايش زمان اجراي برنامه است. الگوريتم هاي زمان‌بندي بر پايه اكتشاف جهت اولويت‌دهي به وظايف از سياست هاي متفاوتي استفاده مي كنند كه باعث به وجود آمدن زمان هاي اجراي بالا بر روي سيستم هاي رايانش توزيع شده ناهمگن مي شود. بنابراين، روشي مناسب است كه اولويت دهي آن باعث توليد زمان اجراي كل كمينه گردد. الگوريتم ژنتيك به‌عنوان يكي از روش‌هاي تكاملي به‌منظور بهينه كردن مسائل NPكامل به كار گرفته مي شود. در اين مقاله الگوريتم ژنتيك موازي با استفاده از چارچوب نگاشتكاهش براي زمان‌بندي وظايف بر روي رايانش ابري با استفاده از صف هاي اولويت چندگانه ارائه‌شده است. ايده اصلي اين مقاله، استفاده از چارچوب نگاشتكاهش براي كاهش زمان اجراي كل برنامه مي باشد. نتايج آزمايش‌ها بر روي مجموعه اي از گراف هاي جهت دار بدون دور تصادفي حاكي از آن است كه روش پيشنهادي زمان اجراي كل دو روش موجود را با سرعت همگرايي بالا بهبود داده است.