بررسي ميزان رفتارهاي پرخطر و سنجش عوامل خانوادگي و آموزشي موثر بر آن در دانش آموزان دختركرمان

مطالعه حاضر به بررسي ميزان رفتارهاي پرخطر دانش آموزان و سنجش عوامل خانوادگي و آموزشي موثر بر آن در ميان دانش آموزان دختر دبيرستان هاي دوره ي دوم ناحيه دو شهر كرمان در سال تحصيلي 1397-1398 مي پردازد. كاركرد خانواده به عنوان متغير اجتماعي و جو مدرسه به عنوان متغير آموزشي در نظر گرفته شده است. جامعه آماري تحقيق، برابر با 4309 نفر است كه 353 نفر به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شده اند. روش نمونه گيري، خوشه اي و تصادفي ساده بود و تحليل آماري با استفاده از نرم افزار Spss23 و Amoss Graph22 انجام شده است. در اين تحقيق از نظريات مك مستر ، فورت ونگلر و ولفگانگ و گليكمن استفاده شد. نتايج نشان داد كه متغير پاسخگويي عاطفي و پس از آن كنترل رفتار در خانواده با ضريب رگرسيون استاندارد 380/0 و 300/0 به ترتيب، بالاترين ضريب تاثير غيرمستقيم را با رفتارهاي پرخطر دانش آموزان دختر داشته اند. از طرف ديگر بين متغير كنترل رفتار در خانواده و رفتارهاي پرخطر بالاترين ضريب مستقيم و معكوس (341/0-) وجود دارد. در نتيجه بر اساس نتايج، ميزان رفتارهاي پرخطر دانش آموزان در حد كم بوده است و مدرسه و خانواده تاثير بالايي بر كاهش رفتارهاي پرخطر دارند.