نگاهي به تعابير عرفاني ازآيات قرآني درفيه مافيه مولوي

ادبيّات كلاسيك فارسي مملو از آثار منظوم ومنثوري است كه هر كدام از آنها گوشه اي از عظمت اين ميراث گرانبها را به تصوير كشيده اند در ميان آثار منثور عرفاني ادب فارسي «كتاب فيه مافيه » از جايگاه ويژه اي برخورداراست كه علاوه بر زيبايي لفظي آكنده از مفاهيم بلند قرآني است. نوع تفسير وبرداشت هاي مولانا از آيات قرآني در فيه مافيه نشانگر اعتقادات عميق وجدي او در خصوص توجّه به بطن قرآن است .آنجه در اين مقاله به آن پرداخته شده در واقع نشان دادن اين عقيده با استناد به گفته هاي او در تحليل وتفسير آيات قرآني است كه در فيه مافيه آمده است .در انتخاب آيات سعي شده آياتي مورد بررسي قرارگيرد كه تعبيرات متفاوت تري را شامل مي شود .

this article has no abstract