مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - "ارتباط غيركلامي" شاخصه سبكي منظومه "افسانه" نيما يوشيج

چكيده فارسي :

منظور از ارتباط غيركلامي، انتقال معنا و مفهوم بدون استفاده از كلام است . بنابراين هرگونه علائم چهره، حركات بدن، لحن صدا وغيره كه سبب شود مخاطب منظور خاصي را برداشت كند، جزء ارتباطات غيركلامي محسوب مي شود. ارتباطات غير كلامي متناسب با فرهنگي كه به آن تعلق دارند منحصر به فرد ند وممكن است با يكديگر متناقض باشند. بيشتر پيام هاي غير كلامي در ناخوداگاه عمل مي كنند و فرد از آنها آگاه نيست واحساسات يا ديدگاه ها را نشان مي دهد. مؤلفه هاي غيركلامي را مي توان به‌انواع مختلف تقسيم كرد كه از آن جمله اند: زبان بدن يا حركت‌گفتاري، صداهاي‌آوايي يا شبه‌صوتي‌، فضا، مجاورت وزمان، شامه يا بو، زيبايي‌شناسي «موزيك و رنگ» مشخّصات فيزيكي «شكل‌ بدن ، اندازه‌ و رنگ‌ پوست‌ و..» در اين پژوهش، با طرح اين سؤالات كه: چه ميزان درك مخاطب با دريافت نشانه هاي ارتباط غير كلامي در فهم منظومه «افسانه» موثر بوده است؛ بازتاب اين نشانه ها در منظومه مورد نظر چيست؛ و مهمترين كاركرد ارتباط غير كلامي در اين منظومه كدامست؛ مؤلفه هاي ارتباطات غيركلامي به عنوان يك شاخصه سبكي در منظومه «افسانه» از نيما يوشيج تحليل و بررسي شده است. بررسي منظومه مورد نظر نشان ميدهد زبان نمادين نيما همراه برداشتها، روايات و شخصيت هاي داستاني با مفاهيم عميق اجتماعي نمود دارد. در واقع، روايت و نماد، بسيار مورد توجّه شاعر بوده و در افزايش بار مفهومي و عاطفي و تاثير بر روي مخاطبان نقش بسزايي داشته است و مخاطب با تكيه بر اين گونه نمادها در تعامل با داستان و ارتباطات غير كلامي آورده شده در آن مي تواند به درك درستي از مفهوم داستان برسد.