استفاده از ميكروسيليس و نانوسيليس جهت ارتقاء خواص مكانيكي و دوامي بتن خود تراكم حاوي سنگدانه‌هاي حاصل از بازيافت بتن

Investigating the Effects of Using Microsilica and Nanosilica on the Hardened Mechanical Properties and Durability of SCC Containing Recycled Aggregates

امروزه پسماندهاي ناشي از تخريب بتن به عنوان يك معضل محيط زيستي قلمداد مي گردد. به طوري كه اين مشكل به عنوان يكي از برزگترين مشكلات پيش رو در صنعت ساختمان مي باشد. بر همين اساس محققين زيادي برآن شدند مواد و مصالح سنگدانه هاي حاصل از تخريب را، مجدداً در چرخه توليد بتن استفاده نمايند. در اين مقاله سعي گرديد با افرودن نانوسيليس و ميكرو‌سيليس در بتن خودتراكم حاوي سنگدانه هاي بازيافتي (حاصل از تخريب بتن فرسوده)، خصوصيات مكانيكي و دوامي را مورد بررسي قرار داده و در صورت امكان ارتقا داده شود. يكي از نقاط قابل توجه در اين مقاله سعي در استفاده از آزمايش هايي مانند آزمايش نيم پيل و تعيين سرعت موج در بتن مي باشد در همين راستا 72 طرح اختلاط در قالب 8 مجموعه مورد بررسي قرار گرفت. در اين طرح اختلاط ها با توجه به ميزان سنگدانه هاي بازيافتي، ميزان نانوسيليس و ميكروسيليس تغيير نموده است. سپس نمونه ها تحت آزمايش هاي مكانيكي شامل مقاومت فشاري، كششي و آزمايش هاي دوامي شامل آزمايش پتاسيل خوردگي، تعيين سرعت موج در بتن(التراسونيك) و مقاومت الكتريكي قرار داده شد. نتايج نشان مي دهد كه با افزايش نانوسيلس و ميكروسيليس، كارايي و رواني در بتن تازه كاهش و مقاومت فشاري و كششي بتن افزايش مي‌يابد. همچنين در يك مقاومت ثابت نانوسيليس كارايي و رواني كمتري نسبت به ميكروسيليس ايجاد مي نمايد. به علاوه با افزايش درصد جايگزيني سنگدانه هاي بازيافتي در بتن، كارايي و رواني و همچنين مقاومت فشاري وكششي بتن كاهش مي‌يابد.

Today, the wastes remaining from concrete degradation is considered as an environmental problem and is one of the biggest challenges in the building industry. Accordingly, many researchers have decided to re-use the materials of aggregates from degradation in concrete production cycles. In this paper, attempts were made to assess and if possible to promote the mechanical and durability characteristics after the addition of nano-silica and micro-silica to self-compacting concrete containing recycled aggregates (obtained from worn concrete degradation). One of the points to be considered in this paper was the attempt to use tests such as half-pole testing and concrete wave velocity. In this regard, 72 mixture designs were studied in 8 collections. In these mixture designs, with respect to the content of recycled aggregates, the nano- and micro-contents were changed. Then, the samples underwent mechanical tests including compressive strength and tensile strength, and durability tests including corrosion potential, concrete wave velocity (ultrasonic) and electrical strength. After the tests, with an increase in the use of nano-silica and micro-silica, the efficiency and fluidity of the fresh concrete were reduced, and compressive strength and tensile strength were increased. Also, at fixed strength, nano-silica caused less efficiency and fluidity than micro-silica and also, with an increase in the content of recycled aggregates in concrete, efficiency and fluidity as well as compressive strength and tensile strength of concrete were reduced.