رتبه‌بندي واحدهاي تصميم‌گيري با استفاده از رويكرد تحليل مرز دوگانه

تحليل پوششي داده ها يك روش ناپارامتري براي سنجش عملكرد گروهي از واحدهاي تصميم گيري (DMUها) است كه ورودي هاي متعدد را مصرف مي كنند و خروجي هاي متعدد را توليد مي نمايند. با استفاده از اين رويكرد، عملكرد DMUها را از ديدگاه هاي خوشبينانه و بدبينانه اندازه گيري مي كنند. در بسياري از مواقع نتايج آن ها بسيار گمراه كننده و حتي متناقض است. لذا اين ضرورت انكارناپذير است كه بايد اندازه هاي مختلف عملكرد را ادغام كرد، تا يك ارزيابي كلي از عملكرد هر DMU به دست آيد. اين چيزي است كه به آن رويكرد تحليل مرز دوگانه مي گويند. در اين مقاله يك اندازه ي كارايي ميانگين تواني را براي ارزيابي عملكرد كلي هر DMU پيشنهاد مي كنيم. كارايي ميانگين تواني هر دو اندازه ي كارايي خوشبينانه و كارايي بدبينانه هر DMU را با هم ادغام مي كند، و بنابراين، نسبت به هر كدام از اين دو اندازه جامع تر است. نشان داده مي شود كه اندازه ي كارايي ميانگين تواني قدرت افتراق بيشتري نسبت به هر كدام از اندازه هاي كارايي هاي خوشبينانه و بدبينانه دارد. كارايي ميانگين تواني پيشنهادي با يك مثال عددي، شامل ارزيابي عملكرد 42 گروه آموزشي در يكي از واحدهاي دانشگاه آزاد اسلامي در ايران نشان داده خواهد شد تا مزايا و سودمندي آن را در موقعيت هاي زندگي واقعي نشان دهد.